Niet schreeuwt zo "British working class" als een lauwe "pint of lager" en het nieuwe album van Sleaford Mods. Met een vet Noord-Engels accent en een plaat vol punksongs (niet zozeer muzikaal, maar des te meer qua spirit) zetten zij opnieuw een soort onbeholpen charme-offensief in om meer fans te werven. Geraffineerde strategieën zijn niet aan hen besteed en dus is deze plaat vooral een rechttoe-rechtaan "punch in the face" om ons allen wakker te schudden.
En het werkt! Er is iets aan de 22 nummers in 1 uur en 12 minuten dat de vaart hoog houdt en je meeneemt op een behoorlijk wilde rit. Toch klinken ze muzikaal behoorlijk toegankelijk, geen al te herrie-achtige punk maar eerder vrij melodische (en zeer ritmische) electronische punk. Songs als Jobseeker en Jolly fucker liggen dan wel muzikaal in elkaars verlengde, ze charmeren ook. De humor is bijwijlen bijtend en dat blijkt vooral uit de vroegere songs (want ja, dit is een compilatie-album, had ik dat nog niet gezegd?) zoals Tweet tweet tweet. En ik kan alleen maar hopen dat ze het niet over mij hebben in Blog maggot.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten