14 mei 2020

Easy


Via mijn FB-vriend en muziekrecensent Erik Vandamme leerde ik de Zweedse band Easy en hun nieuwe album Radical innocence kennen. Je kan zijn review hier lezen op Musiczine trouwens. Zo leerde ik dat de Zweden in de tachtig gezien werden als het lokale antwoord op New Order en The Smiths. En dat maakte me benieuwd.
Op deze nieuwe plaat zijn van bovengenoemde invloeden niet meteen sporen terug te vinden maar wel van ietwat onderschatte bands als Aztec Camera, James en Deacon Blue. Dat is natuurlijk ook een reden voor enige trots. Het levert alvast een plaat op vol ongecompliceerde, pretentieloze indiepop die zweemt naar de relatieve eenvoud van een bepaald segment van de muziekscene op het eind van de eighties. Luister bijvoorbeeld naar Day for night waar niks verkeerds over te zeggen valt maar dat ongetwijfeld tussen de plooien der vergetelheid zal vallen omdat er weinig opvallends aan de song is. Oerdegelijkheid wordt te zelden naar waarde geschat. Het geldt voor zowat alle songs op deze plaat al halen de Zweden hun beste niveau volgens mij op Memory loss revisionism and a brighter future en To see the stars.

Je kan dit album hier kopen via hun Bandcamp-pagina en alvast hieronder beluisteren:

Geen opmerkingen: