28 maart 2010

Lied van de week : week 12 - 2010

Let's go surfing - The Drums


De eerste regel uit dit nummer van The Drums doet me telkens opnieuw denken aan Wake up boo van The Boo Radleys : Wake up ! Its a beautiful morning. Maar meteen daarna wordt duidelijk dat dit toch wel een ander, zij het even vrolijk lied wordt. Eigenlijk is dit een ideaal lentenummer, nu de zon 's morgens al verwachtingsvol verwelkomd mag worden bij het opstaan...

Je kan het nummer hier kopen.

Lyrics :

Wake up
It's a beautiful morning
Honey, while the sun is still shining
Wake up
Would you like to go with me?
Honey, take a run down to the beach

Oh, mama
I wanna go surfing
Oh, mama
I don't care about nothing

Wake up
There's a new kid in the town
Honey, he's moving into the big house
Remember
When I was so very hopeless
Darling, he's gonna make it all better

Oh, mama
I wanna go surfing
Oh, mama
I don't care about nothing

Down, down baby
Down by the rollercoaster
Sweet, sweet baby
I'll never let you go (X 4)

Oh, mama
I wanna go surfing
Oh, mama
I don't care about nothing

Oh, mama
I wanna go surfing
Oh, mama
I don't care about nothing

Gelezen (33)

Things the grandchildren should know - Mark Oliver Everett

Mark Oliver Everett is E, de grote bezieler van Eels. Eels maakt fijne muziek en waar de groep (en dus in feite E) een patent op heeft, is het combineren van soms gitzwarte teksten en vrolijke muziek. Hoe het komt dat deze man daar zo goed in is, verneem je eigenlijk dankzij dit autobiografisch boek. Everett beschrijft daarin zijn jeugd en volwassenheid, en de hoop miserie die hij meemaakte. Zo waren er de zelfmoord van zijn zus en de dood van zijn vader, een man die haast onbereikbaar was voor zijn kinderen. Net als in zijn songteksten, hanteert Everett een vlotte pen, een gezonde dosis humor en veel zelfrelativering om op een verteerbare manier zijn al bij al grauw (en net daarom dan toch op een manier hoopvolle) levensverhaal te vertellen. Dit is het soort Engels waar je als lezer doorheen vliegt (voorlopig is het boek nog niet in het Nederlands beschikbaar). Dit is een aanrader, en zeker niet enkel voor Eelsfans en andere muziekliefhebbers.

Broere : de oudste, de stilste, de echtste, de verste, de liefste, de snelste en ik - Bart Moeyaert

In verhaaltjes van 3 à 4 bladzijden schetst Bart Moeyaert, een meester in het in prachtige, schijnbaar eenvoudige taal gieten van relaties, miniatuurtjes uit zijn leven als jongste van 7 broers. Dat is soms monkellachen, soms glimlachen, soms schateren, soms ontroerd raken, vaak herkennen, meteen begrijpen,... kortom : vintage Moeyaert.

De helaasheid der dingen - Dimitri Verhulst


Het boek is nog beter dan de film. Laten we daar maar meteen mee in huis vallen. Meestal slaag ik erin eerst het boek te lezen en dan pas de film te zien, maar soms heb je een boek niet gelezen, krijgt het een prachtige verfilming die als film gewoon zelf al staat als een huis en word je dan maar door de film geprikkeld om alsnog het boek te lezen. Dat overkwam me met dit succesnummer van Dimitri Verhulst, waarin hij zijn jeugd (gekenmerkt door wat in essentie een "typisch bijzondere jeugdzorgverhaal" is) van zich afschrijft, met heel veel liefde, loyaliteit en oprechte warmte. Want hoezeer het leven gekenmerkt is door miserie, de Verhulsten slaan er zich -als we tenminste het boek mogen geloven, en dat is natuurlijk altijd bijzonder twijfelachtig...- met veel humor en branie doorheen. Alcoholisme, chronische armoede, leven aan de rand (en soms ook óver de rand) van de maatschappij : alles krijgt een liefdevolle toets van een man die enerzijds gelukkig is uit die wereld te zijn geraakt, maar die er anderzijds échte liefde in herkent.
Wat het boek nog beter maakt dan de film, zijn vooral de zeer rake observaties die niet altijd verfilmbaar zijn. Anderzijds kan je niet anders dan toegeven dat regisseur Felix Van Groeningen een werkelijk prachtige boekverfilming heeft gemaakt, waarin de toon van het boek toch goed bewaard is gebleven...

21 maart 2010

Lied van de week : week 11 - 2010

Hide it away - Retribution Gospel Choir


Net als vorige week is het lied van de week verbonden met het optreden dat ik zag. Retribution Gospel Choir kampeert al een hele tijd op mijn mp3-speler met deze single, waarvoor ze ook nog eens een mooie, eenvoudige clip uitbrachten. En o ja, het begin van het nummer doet me héél erg denken aan iets anders, maar ik kan er nu al weken maar niet opkomen waarop het zo lijkt... Als jij een vermoeden hebt, post dan maar bij de commentaren...

Je vindt het nummer op het album 2, dat je hier kan kopen. Dit nummer bieden ze trouwens aan op hun website :

Hide it away (mp3)


Lyrics :

you think you have what you own
and that you had what you don't find
a cat on a boat
you can rat on your own time
you hide it away
you hide it away child
you hide it away
you hide it away child

you started to shake
you cannot even say your line
the graft didn't take
now it's holding you back some time
you hide it away
you hide it away child
you hide it away
you hide it away child
(you hide it away child)

you hide it away
you hide it away child
you hide it away
you hide it away child
(you hide it away child)

20 maart 2010

De Kreun concert : Retribution Gospel Choir (support : Sukilove)

Ik heb er geen idee van hoe lang het geleden is dat ik ooit eens de Zuid-Afrikaanse hiphoppers van Prophets Of Da City zag in De Kreun in Bissegem. Dat was toen nog echt een soort veredelde parochiezaal in de Kortrijkse randgemeente Bissegem. Tegenwoordig blijkt De Kreun een soort modernistische bunker-concertzaal vlakbij het station van Kortrijk.

Sukilove mocht er gisteren openen voor het Amerikaanse Retribution Gospel Choir. Hoewel ze aangaven dat het hun homecoming concert was na een toer die hen vooral in Duitsland bracht, moesten ze starten voor amper iets meer dan 10 mensen. Dan is het natuurlijk moeilijk om de sfeer erin te krijgen, en meer dan een 30 à 40 toeschouwers kregen ze nooit in de zaal. Dat had echter jammer genoeg ook te maken met hun set. Weinig interactie met het publiek (wel af en toe onderling), nummers die niet slecht maar ook niet gedenkwaardig bleken, een houding waarbij ze het leken de verantwoordelijkheid van het publiek te vinden als er niet veel gebeurde,... : dat draagt allemaal niet bij tot een geslaagd concert. Nochtans krijgt Sukilove voor de albums wel behoorlijk positieve recensies, maar live kwam het er allemaal niet uit. We hoorden een gitarist met overgave (maar jammer genoeg speelde hij soms teveel voor zichzelf) en talent, een drummer die zich amuseert, een bassist die zwijgend aan de kant blijft (van het podium, letterlijk dus...) en een zanger waarvan het me nog steeds niet duidelijk is of hij er nu wél of geen zin in had... Misschien vonden ze de magere opkomst een affront, en wilden ze er snel van af zijn ?

Voor de hoofdact was er al wat meer volk (maar meer dan 100 man zal er toch niet geweest zijn, schat ik...), waaronder opvallend veel Fransen. Tijd om te applaudiseren tussen de nummers was er soms amper in een concert dat men een sneltreinvaart voortdenderde, en waarbij Retribution Gospel Choir wél alles had om het een gedenkwaardige avond te maken : talent, enthousiasme (bàkken zelfs), overgave, goeie songs, talent, drive,... Halfweg de set kregen we al een versie van Hide it away (opener van het nieuwe album 2 en mijn favoriet nummer) te horen die danig afweek van de studioversie. Maar zoals dat hoort bij een goed concert, is dàt net de sterkte van een goed optreden : de band ging met het nummer aan de slag en maakte er een even sterke, nieuwe versie van... De nummers uit beide albums vlogen ons om de oren en gitarist-zanger Alan Sparhawk, bassist Steve Garrington (beiden al bekend uit Low) en drummer Eric Pollard gunden zichzelf amper rust.

In afwachting van de bisronde vroeg ik me af of je eigenlijk iets kon merken van het feit dat dus minstens 2 leden Mormonen zijn. Ik dacht daarbij terug aan de schitterende documentaire (hier te zien) over Low die ik zag, opgebouwd rond hun wondermooie nummer Murderer die ik ooit op in Het uur van de wolf zag... Misschien is het maar projectie, maar de passie en de soms naar de hemel gerichte extatische blik van de zanger lieten me bij momenten geloven dat hij eerder een eredienst dan een concert hield... (of misschien is het alleen maar projectie natuurlijk).
We kregen als toemaatje nog 2 schitterende bisnummers, waaronder onderstaand What she turned into uit hun debuutalbum.



17 maart 2010

Cactus@MaZ concert : Under Byen + Get Well Soon

Met hulp van een koortswerend middeltje geraakte ik zondagavond toch nog in de Magdalenazaal in Brugge (waar Cactus Club haar concerten organiseert) voor wat je een Duyster-avondje zou kunnen noemen.


Het begon alvast heel goed met Get Well Soon, een solo project van Berlijner Konstantin Gropper, die echter bijgestaan wordt door 5 muzikanten. En hoewel het nieuwe album een conceptalbum is en je tijdens de show merkt dat er vlot gespeeld wordt met video en film (beeld en geluid sluiten nauw aan bij elkaar, b.v. in We are ghosts waarin het zestal op beeld het refrein zingt terwijl er live op het podium niet gezongen wordt, of door de camerabeelden van een kleine camera gericht op Gropper, die mooi ingepast worden in de rest van de visuals), krijg je voortdurend het gevoel naar een goed op elkaar ingespeelde band te kijken. Het klankpalet is rijkgevuld en dit voorprogramma is duidelijk rijp om zelf ook headliner te worden in een zaal van dit formaat. Er wordt vlot geplukt uit het nieuwe album Vexations en debuutalbum Rest now, weary head en vrijwel alle muzikanten wisselen vlot van instrument : van trompet naar xylofoon, van viool naar belletjes,... Soms is de muziek lieflijk, soms dramatisch, soms zelfs ronduit dreigend, maar het komt allemaal goed in een mooie finale !



En dan moesten we de headliner nog krijgen. Het Noorse Under Byen blijkt eveneens een zestal te zijn, en ook zij variëren moeiteloos tussen elfenachtig lieflijk (dankzij de stem van de in het Noors zingende zangeres, die -vrij ongebruikelijk toch- achteraan het podium staat) en dreigend, en in Film og omvendt zelfs ronduit apocalyptisch. Die transformatie voltrekt zich trouwens tijdens hun set, met daarin ook al heel wat nummers uit het in april te verschijnen album Alt er tabt. De dreiging sluipt meer en meer in de set, de instrumenten worden gestreeld, aangehaald en langzaamaan versmacht en gemarteld. In contrast met de lieflijke stem van de zangeres zingen twee mannelijke groepsleden af en toe eens mee met donkere woudstemmen (tja, hoe anders moet je ze noemen) die herinneringen oproepen aan Dead Can Dance (ten tijde van Aion, het album waardoor ik met hen kennismaakte). Dat de groep slechts voor één bisnummer terugkomt, is het enige minpuntje in een fantastische set, die het uitkijken naar het album enerzijds verzacht, en anderzijds nog smachtender maakt...


Als extraatje geef ik alvast nog enkele nummers mee van Under Byen, waaronder het titelnummer van het nieuwe album :

14 maart 2010

Lied van de week : week 10 - 2010

Angry young man - Get Well Soon


In de aanloop naar het concert van Get Well Soon in het voorprogramma van Under Byen, luisterde ik al enkele keren naar hun nieuwe CD, Vexations, waarop je onder andere deze prachtige single kan vinden...

Je kan het album hier kopen.

Lyrics :

Sing of the wrath
That once aroused
Will cause unutterable pain.

Because when you tossed and turned
Your heart got numb.

I hope you run away too soon.

And when in flight
Terror behind
Sing of your strange and curing tour

You will know you tried too hard, my friend
When the curbstone broke your jaw again.

Hope you run away.
Hope you run away too soon.

All there is is made of iron and tin
And will all just turn to dust again.

Run away too soon!

11 maart 2010

Bookcrossing

In de Nederlandse Man bijt hond zat gisterenavond een item over bookcrossing. We zagen een jonge vrouw die boeken vrijliet op allerlei plaatsen. Het gaat om boeken die ze zelf al gelezen heeft en die ze uit haar boekenkast vrijlaat om plaats te maken voor nieuwe boeken. Deze jonge vrouw schiep er plezier in om originele locaties te zoeken waar ze boeken dan achterlaat. Zo zagen we hoe ze een boek met als titel De beek achterliet, in een waterdichte plastic tas, op een beekje in een stadspark, wegdrijvend naar een volgende, nog onbekende lezer.


Het boek wordt geregistreerd op een (in dit geval Nederlandse) website van BookCrossing, en ze vermeldt waar, wanneer, hoe,.. ze het vrijliet en de vinder kan dan later eventueel ingeven waar hij het boek gevonden heeft, wat hij ervan vond,...

Ook in België is er een bookcrossing-site (net zoals heel wat Amerikaanse, Europese,... landen). Leuk is alvast dat boeken op deze avontuurlijke manier een tweede, derde, vierde,... leven leiden en je dus onbekende blij kan maken met wat jou zelf ook plezier verschafte.

10 maart 2010

Vooruit Caféconcert : Megafaun

Om hysterisch te gaan doen over het feit dat de zanger van Megafaun mij gisteren in het publiek rechtstreeks aansprak ("At least that guy has a smile on his face. Thank you buddy!"), daar ben ik intussen te oud voor. Maar enthousiast ben ik sowieso wel over het concert dat dit drietal uit North Carolina gisteren gaf in het café van de Vooruit in Gent.


De band begon badend in het gele licht hun set alvast bezwerend met Kaufman's ballad, waarin het contrast tussen de harmonieuze samenzang en de wat zwaardere solo-stem van één bandlid bijzonder goed werkte op de muziek, die in dit en latere nummers uitzwermde tot een soort postrock soundscape. De duidelijke invloeden uit folk, rock en blues gingen mooi samen met die lichte postrocktoets, maar pluspunten waren vooral het enthousiasme van de bandleden, de wat droge humor van de zanger (die eruitzag als een soort vrolijke versie van Mark Oliver Everett, ook wel bekend als E -van Eels-) en hun niet-aflatende en uiteindelijk net voor en tijdens de bisronde ook succesvolle pogingen om het muziek mee te krijgen. Dat lukte nog niet zo bijzonder goed, overigens, toen het publiek wat woo-hoo-hoo's moest meezingen...


Amerikaanse barden met baarden lijken stilaan een kwaliteitskeurmerk te worden, en al speelt deze band zeker nog niet in de hoogste liga (waar Fleet Foxes heerst en Grandaddy een zeer verdienstelijke tweede is...), het was een bijzonder aangenaam concert.
Je kan hier nagenieten door naar verscheidene songs van hun beide albums te luisteren, alsook naar enkele opnames voor een Amerikaans radiostation.


P.S. Ik kocht na afloop van het optreden hun recentste album, Gather, form & fly, dat de 2 bandleden die hun plaatjes aan het slijten waren met plezier signeerden. Hun bedankingen klonken oprechter dan een liefdesverklaring... Trouwens, naar optredens gaan en daar rechtstreeks de albums kopen van de artiesten (ik vermoed dat het dankzij de koersen van dollar en euro is, maar waar anders koop je zo'n recente cd nog voor 12 euro), is een mooie steunbetuiging voor de artiesten... Het is zoals rechtstreeks van de boer kopen : het voelt alvast eerlijker en je weet/ziet naar wie je geld gaat... Support the artist : see their shows and buy their albums directly from them ! (of ben ik nu té naïef ?)

07 maart 2010

Lied van de week : week 9 - 2010

Trouble in mind - Erland And The Carnival


Hoe lyrisch ik ook was over These New Puritans, het lied van de week komt toch nog van een andere band. Erland And The Carnival heeft een gelijknamig debuutalbum uitgebracht begin dit jaar, en deze single is daaruit alvast een heel mooi voorbeeld van hoe ze typische Engelse pop brengen, tijdloos en (nu al) klassiek...

Je kan het album hier kopen.
Op hun MySpace kan je trouwens het nummer My name is Carnival (mp3) gratis downloaden als je je aanmeldt voor de nieuwsbrief.

Ik heb jammer genoeg nog geen lyrics gevonden voor dit nummer.

8tracks : (bi)Monthly mix Jan/Feb 2010

This mix is from the past two months, due to circumstances which kept me from posting a mix at the end of January...



Omdat het niet gelukt is eind januari een maandelijkse mix te posten, is dit er één voor de voorbije 2 maanden...

1. She comes to me - Adam Arcuragi : mooi huisconcert op 7 februari
2. Hard believer - First Aid Kit : lied van de week 4
3. Short street blues - Malcolm Holcombe : dit nummers is me van zijn concert heel erg bijgebleven vanwege het lange inleidende verhaal dat hij vertelde
4. Fireflies - Owl City : lied van de week 7
5. Go do - Jónsi : lied van de week 8
6. July flame - Laura Veirs : lied van de week 5
7. Cousins - Vampire Weekend : lied van de week 1
8. You look familiar - Team William : lied van de week 2
9. Black flowers - Channel Zero : de nieuwe single die ze in première brachten op hun reünie-concert (algemene repetitie) in de AB in Brussel
10. Heads will roll (A-trak remix) - Yeah Yeah Yeahs : lied van de week 3
11. Lewis takes action - Owen Pallett : lied van de week 6

06 maart 2010

These New Puritans

The album "Hidden", which These New Puritans have released this year, is one of the greatest albums so far this year. And I really enjoy this song: "We want war"



Ik denk dat het vooral het ritme is dat me zo aantrekt in We want war van These New Puritans. Hun hele album, Hidden, vind ik écht heel goed, en ik maak dan ook graag een beetje promotie voor hen.

Je kan het album hier kopen / You can buy the album here