31 december 2016

Twintig parels per maand: december 2016


Net als vorig jaar kies ik voor de laatste parels van het jaar enkel uit songs van het aflopende jaar. Daarbij ga ik nu eens niet voor de voor de hand liggende toppers uit mijn eindejaarslijstje, maar voor andere pareltjes die een plekje in je hart en oor verdienen:
  1. Scheef - Eefje De Visser: het enige nederlandstalige nummer in deze afspeellijst komt van het begin dit jaar verschenen album Nachtlicht
  2. It means I love you - Jessy Lanza: voor de betere pop moet je bij Jessy zijn, getuige haar plaat Oh no die dit jaar verscheen
  3. Vroom vroom - Charli XCX: deze groep stond ook al in het lijstje vorige maand. Deze plek verdienden ze dankzij de uitstekende titelsong van de ep
  4. Air - SKY H1: Belgisch met wereldpotentieel
  5. Mudafossil - Ash Koosha: deze man komt uit Iran en als je goed luistert, hoor je dat ook in zijn muziek, die alle genres lijkt te overstijgen
  6. Instrument - Suuns: Suuns bewijst al enkele jaren dat ze heel interessante muziek maken, al blijven ze een beetje onder de/mijn radar en pikte ik hen nooit echt goed op. Misschien moet ik er eens werk van maken om hun back catalogue eens goed te beluisteren
  7. untitled 06 - Kendrick Lamar: Kendrick Lamar stond vorig jaar garant voor het beste album van het jaar. Het dit jaar verscheen untitled unmastered kon daar niet aan tippen, maar verdient langs deze weg alsnog uw aandacht
  8. Angels - Chance The Rapper featuring Saba: één van de interessantste rappers van het moment is zeker deze Chance The Rapper, wiens Coloring book weliswaar nog niet helemaal mijn verwachtingen inloste, maar toch enkele fraaie songs opleverde
  9. Broccoli - D.R.A.M. featuring Lil Yachty: nog meer fijne hiphop uit 2016
  10. It ain't safe - Skepta featuring Young L.O.R.D.: vorig jaar stond Skepta al tussen de twintig parels van december met Shutdown, ongetwijfeld het beste nummer van zijn dit jaar verschenen album Konnichiwa, maar deze mag er ook zijn...
  11. Limit kicks - Uphigh Collective: abstracte hiphop die aanschuurt tegen grime én Belgisch, toch wel één van de ontdekkingen van het jaar voor mij
  12. Reservoir - Warehouse: er staat ook nog wat indierock in deze lijst, met dit fijn nummer uit het album Super low van Warehouse
  13. Blur - LVL UP: één van de bands die de vrolijke terugkeer van slackermuziek en lofi lijkt in te luiden...
  14. Angel cum clean - Elvis Depressedly: zelden klonk een band zozeer als hun naam laat vermoeden, maar hey, het is wel een héél fijne single
  15. I have been to the mountain - Kevin Morby: en dat kan zeker ook gezegd worden van dit fijn liedje van Kevin Morby
  16. Drone bomb me - Anohni: ooit bekend als Anthony And The Johnsons, nu heerlijk terug als Anohni
  17. Drama - 18+: heel bijzonder plaatje, Collect van 18+
  18. Lank - Raveyards: ook al Belgisch en heel bijzonder. Dit lijkt me zeker een band om in het oog te houden
  19. 25 25 - Factory Floor: de betere electronica van een band die intussen ook al enkele mooie platen uitbracht
  20. We the people... - A Tribe Called Quest: we eindigen met hiphop van één van de bands die al heel lang in het genre meedraait. Net als De La Soul brachten ze dit jaar een heel fijn album uit, We got it from here... thank you 4 your service 
Beluister hieronder de volledige afspeellijst:

30 december 2016

Liederen van de week 2016

Dit waren de liederen van de week in 2016:
  1. Backk - Id!ots
  2. Goud - Bazart
  3. Absence - The Yukon Club
  4. Spectre - Radiohead
  5. Romeo - Chairlift
  6. Wide open - The Chemical Brothers featuring Beck
  7. The wheel - PJ Harvey
  8. Roller - Quilt
  9. My head is on too tight - together PANGEA
  10. Hours - Astronaute
  11. Reminder - Moderat
  12. The winding - Fence
  13. Where are you now? - Royal Blood
  14. Get out - Frightened Rabbit
  15. Harbour the feeling - Yak
  16. Changes - Charles Bradley
  17. If this tour doesn't kill you, I will... - PUP
  18. A hundred ropes - Minor Victories
  19. Wedding singer - Modern Baseball
  20. Shutdown - Skepta
  21. No problem - Chance The Rapper featuring 2 Chainz en Lil Wayne
  22. The catcher - Uncle Wellington's Wives
  23. War horse - Black Box Revelation
  24. One way glass - Innerspace Orchestra
  25. Nobody speak - DJ Shadow featuring Run The Jewels
  26. My children - Ignatz
  27. Tiny - Dinosaur Jr
  28. Pearls - AVI ON FIRE
  29. Life itself - Glass Animals
  30. Drinkee - Sofi Tukker
  31. Come near me - Massive Attack featuring Ghostpoet
  32. Famous - Kanye West
  33. A living human girl - The Regrettes
  34. Enjoy the fall - The Strzebonsky Noizescene
  35. Een mooie tijd - Maurits Pauwels
  36. Septembre - La Femme
  37. Jesus alone - Nick Cave And The Bad Seeds
  38. Stars - Abi Reimold
  39. We finally pushed through - DVKES
  40. When it rain - Danny Brown
  41. Summer avalanche - Krankland
  42. Prima donna - Vince Staples featuring A$AP ROCKY
  43. Beating heart - Hydrogen Sea
  44. The castle - Flaming Lips
  45. Someone to lose - Wilco
  46. Donald's wig - Coldcut
  47. You want it darker (Kalkbrenner remix) - Leonard Cohen
  48. On hold - The xx
  49. Love sick - Bettie Serveert featuring Peter te Bos
  50. Elegy - Leif Vollebekk
  51. Hal9000 - Mister And Mississippi
  52. Way we won't - Grandaddy
Voor het eerst is er geen enkele artiest die tweemaal voorkomt in de jaarlijst. De song van het jaar is voor mij toch wel Famous van Kanye West.



Beluister hieronder alle nummers (met uitzondering van Stars van Abi Reimold) in deze afspeellijst:

Beste albums van 2016: van 10 tot 1

De opgebouwde spanning bereikt vandaag haar hoogtepunt. Dit zijn de tien beste albums van het jaar:

10. It's the big joyous celebration, let's stir the honeypot - Teen Suicide



Fantasierijke en speelse lo-fi in de traditie van Pavement, Sebadoh, Daniel Johnston,... vind je op deze plaat waar de vaart er goed in blijft zitten.


9. A moon shaped pool - Radiohead



Ook deze plaat van Radiohead bleek weer een groeiplaat. De band zorgt al enkele decennia voor topmuziek en ook al scoren ze geen hits meer, ze blijven bij de absolute top behoren.


8. Cardinal - Pinegrove



Pinegrove klinkt zeurderig en toch weer niet, houdt de slackertraditie in ere en weet te ontroeren door een soort indie-eerlijkheid die verloren gewaand was. Van alle platen die teruggrijpen naar die lo-fi sound van de jaren negentig, weten deze muzikanten er het best een eigen smoel aan te geven en een hoogstaand album af te leveren.

7. Skeleton tree - Nick Cave And The Bad Seeds



Aanvankelijk dacht ik hiermee de plaat van het jaar in handen te hebben maar na enkele weken luisteren viel me op dat Nick Cave voor het eerst in lange tijd er niet in slaagt om me van de eerste tot de laatste noot bij de keel te grijpen. Nochtans gaat de plaat heel diep. En er staan weer hemels mooie songs op. En toch... er is iets aan dit album dat het net iets minder beklijvend maakt dan de vorige. En dus moet mijn favoriete artiest in deze lijst nog zes anderen laten voorgaan.

6. Alive - Amenra



Dit is het enige live-album in deze lijst maar het verdient zijn plaats zeker, gezien de prachtige uitvoering van de nummers en de cover van Het dorp van Zjef Vanuytsel behoort tot de absolute covertop. Het is bijzonder verrassend om een band als Amenra te horen met kleinkunst maar het wérkt!

5. The killing horizon - De Portables



De beste Belgische plaat is afkomstig van De Portables, die eindelijk nog eens nieuw materiaal uitbrachten. Muziekstijlen en -genres worden overboord gegooid en gemengd als was het allemaal één pot nat. De band slaagt erin spannend te klinken, intrigerend, vakbekwaam en vernieuwend. Dit is geen jazz in de klassieke zin van het woord maar de geest van het genre waait door alles wat ze hier spelen. Het is een plaat voor 's morgens, 's middags, 's avonds én 's nachts.

4. Malibu - Anderson .Paak



Het jaar was nog maar net begonnen en ik was nog vrolijk aan het nagenieten van Kendrick Lamar, die de beste plaat van 2015 maakte, toen daar ineens Anderson .Paak zijn Malibu dropte. Het was een bom van bijna hetzelfde kaliber als To pimp a butterfly. Van de opener The bird (een ode aan jazzlegende Coltrane) tot het heftige Come down, het is smullen en duimen en vingers aflikken.

3. Blackstar - David Bowie



Dode legendes, deel 1: David Bowie stierf toen deze plaat nog maar net uit was. Zijn geest en het nieuws van zijn dood overschaduwden de plaat, waardoor je onwillekeurig anders moest luisteren naar Blackstar. Ik hoorde de plaat gelukkig al voor dat nieuws me bereikte, zodat ik kan zeggen dat mijn gevoel dat onrust en rusteloosheid overheersen, niet beïnvloed is geraakt erdoor.

2. You want it darker - Leonard Cohen



Dode legendes, deel 2: ook Leonard Cohen verliet ons voor altijd nadat hij nog één album op de wereld had losgelaten. Vreemd genoeg lijkt ook hier de naderende onheilstijding al in de kiem aanwezig. Dit is voor mij zijn beste plaat naast I'm your man.

1. The life of Pablo - Kanye West



Ik maak een duidelijk onderscheid tussen de mens Kanye West en de artiest Kanye West. De eerste is een megalomane egotripper met meer dan één hoek af die zich in de vreemdste bochten lijkt te wringen om toch maar aandacht te krijgen (zoals zijn bezoek aan Donald Trump onlangs). Zijn ego verplettert zijn vermogen tot empathie. Maar de artiest Kanye West moet zowat de geniaalste van zijn tijd- en genregenoten zijn. De manier waarop hij de hiphop herfdefinieert bij elke plaat is uitzonderlijk. 
The life of Pablo markeert ook het einde van een tijdperk waarin je je muziek in fysieke vorm kocht: lp's of later cd's. Ik hou er wel van om ze vast te houden, de hoes te bekijken, de plaat op te leggen of het schijfje de cd-lader in te schuiven. Maar via Tidal (lange tijd enkel via die weg zelfs) en Spotify kan je het album weliswaar streamen, maar omdat West geen definitieve versie wou loslaten, werkte hij zijn plaat voortdurend bij. Intussen is de plaat wel àf, maar nog steeds niet fysiek verkrijgbaar, wat ik heel jammer vind. 
Waarom staat dit album op 1 in deze lijst? Omdat niemand er dit jaar beter in geslaagd is om werkelijk élk nummer essentieel te laten zijn op zijn plaat. Er is niet alleen de variatie, de indrukwekkende lijst muzikanten die op één of andere manier meegewerkt hebben aan deze plaat, de fantastische productie, de opeenstapeling van schitterende songs, maar meer nog zou dit album niet langer hetzelfde zijn wanneer je ook maar één song, hoe kort en onbeduidend hij ook moge lijken, zou weglaten. Die korte songs vormen vaak de noodzakelijke inleiding voor wat volgt en uiteindelijk trekt Kanye West je zijn eigen wereld binnen waar je als Sjakie in de chocoladefabriek met grote ogen rondkijkt.

Hieronder kan je een selectie horen van nummers uit elk van de tien beste albums van het jaar, met uitzondering van De Portables (hun album staat niet op Spotify):

29 december 2016

Beste albums van 2016: van 20 tot 11

Vandaag vervolgen we ons eindejaarslijstje van beste albums en we tellen af van 20 tot 11:

20. Is the is are - DIIV



In feite is dit een beetje een teleurstelling geworden, het nieuwe album van DIIV. Ik had er echt veel meer van verwacht maar net als bij Sotomayor (wereldrecordhouder in het hoogspringen) ligt de lat soms gewoon té hoog. Het vraagt een aandachtige beluistering om tussen de gelijkmatigheid de pareltjes te onderscheiden, maar die zijn er zeker en vast.

19. Anti - Rihanna



Ik verbaasde mijn dochter toen ik bekende de nieuwe plaat van Rihanna niet alleen goed te vinden, maar er zelfs over geblogd te hebben (niet dat ik nu denk dat ze mijn blogpost gelezen heeft: daar is ze veel te cool voor :D ). Ineens was die plaat er en behalve uitstekende single Work (met Drake) bevat die nog wel meer echt goeie songs (en helaas ook enkele matige liedjes).

18. Alas salvation - Yak



In de traditie van Viet Cong en Parquet Courts weet ook Yak te beuken, rammen, rocken, schreeuwen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Zo zijn er natuurlijk veel bandjes maar Yak weet daar echt iets origineels mee te doen.

17. The glowing man - Swans



Het laatste deel van de trilogie waarvan ook The seer en To be kind deel uitmaken, haalt het niet het absoluut hoge niveau van die twee voorgangers en dat is ook de voornaamste reden waarom Swans dit jaar niet zo hoog eindigen. Toch blijft het natuurlijk een plaat waarmee ze een hoop artiesten mijlenver achter zich laten.

16. Tautou - Marble Sounds



Marble Sounds klinkt verrassend vrolijk op deze plaat (niet in alle nummers natuurlijk) en heeft weer een mooie parel aan hun discografie toegevoegd. Echo's van Eels en Sparklehorse horen wij hier ook in en het resultaat is een mooie, evenwichtige plaat.


15. 22, a million - Bon Iver




Bon Iver ging nog nooit zo fanatiek met electronica aan de slag als op zijn nieuwste plaat, zonder daarbij zijn eigenheid te verliezen. 

14. Atomic - Mogwai



Deze soundtrack door Mogwai brengt natuurlijk precies wat je verwacht van de Schotse postrockers. Dat gebeurt echter op alweer schitterende wijze en in U-235 doen ze zelfs denken aan Kraftwerk. Puike plaat!

13. The waiting room - Tindersticks



Het is voor een band als Tindersticks niet makkelijk om nog te excelleren, met zoveel goeie platen op hun actief. Toch is The waiting room een hoogtepunt binnen hun oeuvre. Bij momenten brengen ze Spinvis in herinnering, ze brachten op deze plaat na zes jaar de laatste opname van Lhasa uit (die meezingt op Hey Lucinda) en blijven trouw aan hun eigen sound.

12. ...and the anonymous nobody - De La Soul



De rappers van De La Soul zijn terug en hoe! Ze blikken zowel achteruit als vooruit en werken samen met Snoop Dogg, David Byrne, Estelle, Jill Scott,... In een tijd waarin hiphop de muzikale speeltuin is waar hét gebeurt, toont dit drietal dat ze nog steeds erg relevant zijn.

11. Schmilco - Wilco



Twaalf songs die niet wereldschokkend of vernieuwend zijn maar die nog maar eens bewijzen hoe goed Wilco wel is, dat is kort samengevat het album Schmilco (dat ongetwijfeld de prijs voor meest stupide albumtitel verdient). Er zijn niet echt hoogtepunten op te noemen, maar nergens zakt het niveau onder "uitstekend".

Beluister hieronder opnieuw een selectie uit bovenstaande albums:

28 december 2016

Beste albums van 2016: van 30 tot 21

Vandaag starten we het aftellen naar het beste album van 2016 volgens mij. Dertig platen haalden de "shortlist" en mogen vanaf vandaag uw aandacht nog eens opeisen. Je vindt onder de titel telkens de link naar de review die eerder dit jaar al op deze blog verscheen.

30. The catastrophist - Tortoise



Het nieuwste album van Tortoise kwam begin dit jaar uit. De verwachtingen waren hooggespannen en werden jammer genoeg niet ingelost, maar toch bleek dit plaatje interessant vanwege de variatie en de leuke details.

29. Night thoughts - Suede



Hoewel de band goeie albums is blijven uitbrengen, was ik deze Britpoppers toch wat uit het oog verloren. Toch zijn hun platen nog steeds de moeite. Al betwijfel ik of ze nieuwe fans zullen gemaakt hebben. De plaat klinkt herkenbaar maar soms is dat gewoon een goeie eigenschap.

28. Funs cool - The Prettiots



Best een grappige plaat, deze Funscool van The Prettiots. Hoewel de band Amerikaans is, lijkt de humor wel Brits bij momenten.

27. Petrichor - Astronaute



Ik "ken" Myrthe Luyten al van redelijk bij de start van Astronaute (zo speelde ze ooit nog een huisconcert bij mij met haar vriendin Annelies Moons en toen bracht ze al enkele Astronaute-nummers). Het meisje-met-gitaar liet zich omringen door muzikanten, voerde bezettingswissels door en werd volwassener en dit jaar bracht de band een debuutalbum uit, dat veelbelovend klinkt.

26. Aberystwyth marine - µ-ziq



Veel electronicaplaten heb ik niet beluisterd dit jaar, dat geef ik toe, maar deze sprong er toch wel een beetje uit. Een beetje oneerbiedig zou je kunnen zeggen dat hij een Aphex Twin van de Aldi is, met uitstapjes naar eighties bands, soundtracks en drum 'n bass à la Ed Rush en Optical, maar enkele songs daargelaten levert het wel een goeie plaat op.

25. Involves - Inwolves



Inwolves, de band rond percussioniste Karen Willems, wist na Air+ de sound verder te verdiepen en dat levert dit rijker, dieper, gelaagder album op. Beluistering ervan is een haast religieuze ervaring en wie Karen al ooit zag drummen, weet dat ze even erg opgaat in haar muziek als David Eugene Edwards van Wovenhand: een religieuze ervaring dus...

24. The hope six demolition project - PJ Harvey



PJ Harvey kan na haar eerste platen amper nog iets fout doen voor mij. Haar dit jaar verschenen, uitdrukkelijk politieke plaat is gedurende het jaar voor mij weliswaar wat op de achtergrond geraakt (er waren nu eenmaal zoveel platen te beluisteren en er zaten ook betere tussen), doch ze bevat genoeg hoogtepunten om nog eens uit de kast gehaald te mogen worden.

23. Like a bird or spirit, not a face - Sainkho Namtchylak



Ongetwijfeld de meest verrassende plaat die ik dit jaar ontdekte, was die van
de Tuvaanse Sainkho Namtchylak. Velen zullen dit vermoedelijk gewoon wegzetten onder "wereldmuziek" (om ze daarna te vergeten in dat veel te wijd en nietzeggend vak). Toch is de veelzijdigheid van deze artieste een troef die gehoord mag worden: we horen een bereik van Afrikaanse blues tot triphop en uiteraard eisen de wel heel bijzondere vocalen de hoofdrol op op deze plaat.

22. Tattooed body blues - Ansatz Der Maschine



Soms is een klein woordje van kritiek op zijn plaats. Ansatz Der Maschine lijkt me nét dat ietsje meer uit sommige nummers op deze plaat te hebben kunnen halen, maar ze lieten het na waardoor het album niet hoger eindigt. De Kortrijkzanen (en Gentenaars) zetten nochtans hun muzikale evolutie verder en dat levert bij momenten héél mooie songs op. Dit keer is popmuziek nadrukkelijker aanwezig in het palet dat de band aansnijdt, zonder echter hun typische geluid te verloochenen.

21. The dream is over - PUP



Ik ben nog steeds gek op single If this tour doesn't kill you, I will. De opener van dit album rechtvaardigt al bijna op zijn eentje de plaats in dit albumoverzicht, maar dat is natuurlijk overdreven want van een plaat verwacht ik meer dan van een single. Dit is een soort lo-fi punkrock mét humor en het was al een tijdje geleden dat we dat nog gehoord hebben (iemand een idee wanneer The Offspring voor het laatst grappig was?)

Beluister hieronder een selectie van nummers uit deze tien platen (met uitzondering van Inwolves, die niet terug te vinden zijn op Spotify):

27 december 2016

Zebrawoods concert: Low Land Home + Few Bits


Zebrawoods is een fijn, kleinschalig festival in de Gentse Zebrastraat, in de laatste dagen van het jaar. Op tweede kerstdag programmeerden ze er twee bands waar ik erg benieuwd naar was. Low Land Home is de nieuwe band van Jo Geboers, voormalig bassist bij Bearskin (in die hoedanigheid zelfs ooit nog in mijn woonkamer te gast) en Astronaute. Van Few Bits reviewde ik het debuut en dit jaar verscheen de opvolger Big sparks.


Low Land Home verraste met een set waar behoorlijk pit in zat. In de up-temposongs toont het viertal waartoe ze in staat zijn. De rustige nummers komen voorlopig nog niet genoeg uit de verf om te beklijven. Maar mijn lief en ik genoten vooral van I know en Underspoken, de titelsong van de pas opgenomen EP (waarvan helaas nog niet duidelijk is wanneer we die mogen verwachten). Na twee jaar waarin de song konden groeien in het hoofd van de frontman, brengen de bandleden reliëf aan en ze stuwen de mooie basstem van Jo Geboers naar grotere hoogten.

Setlist:
  1. I know
  2. It might
  3. There
  4. Chemistry
  5. OOMM
  6. This life
  7. Underspoken
  8. All this time


Ook het concert van Few Bits bracht meer dan ik verhoopt had. Waar ik de band bij hun debuut nog soms te braaf vond en soms zelfs ietwat zeurderig, is dit zestal al flink gegroeid. In hun begindagen hoorde ik er vooral Lush in, live deden ze me nu vooral denken aan de Nederlanders van Bettie Serveert. De songs worden gedragen door de grungy gitaren, ze klinken gevuld zonder gaatjes waar noten kunnen uit lekken en het geheel klinkt ook echt als één geheel. Zelfs wanneer zangeres Karolien Van Ransbeeck alleen zingt en speelt op gitaar, staat het nummer als een huis. Als afsluiter van het regulier concert gingen ze overigens voor een weliswaar niet geheel geslaagde, maar wel zeer avontuurlijke last-minute cover van Last Christmas van George Michael.


Setlist:
  1. Unreal
  2. Sweet warrior
  3. Chasing rainbows
  4. It will set you free
  5. Big sparks
  6. Starry eyed
  7. Anyone else
  8. The wolves
  9. Shell
  10. One night friend
  11. Summer sun
  12. Do your best
  13. Last Christmas
    ---------------------
  14. bisnummer mij onbekend

The Virgin Army


Ook via Twitterberichten doe ik al eens een ontdekking. Zo was er dit jaar een tweet van Broeder Dieleman over het album van The Virgin Army die me nieuwsgierig maakte. The Virgin Army is eigenlijk Teije Venema, die ook als kunstenaar, docent en voorganger in de Pinkstergemeente al enige faam genoot. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat zijn muziek en zijn teksten gedrenkt zijn in een bouillon van religie, maar vrees niet hier gepreek te gaan horen. Allerlei thema's zoals de dood en seks worden niet geschuwd en daarbij hanteert hij geen pastoorstoontje.
De titels van de negen songs op de plaat kunnen dan ook behoorlijk choquerend overkomen voor wie een "christelijke" plaat verwacht. All that's left of love is lust, You gotta burn, burn, burn!!! en I used to believe that I was the Messiah (now it's late and you're drunk and I'm wearing your dress) zijn echter vooral goed in het oor liggende rocknummers. Who is this king? (he calls on all the sinners to repent) had van een Wovenhandalbum kunnen komen (die banjo!) en Everybody will be singing in the choir (wolfs, birds, mad motherfuckers, women and children) is grootstedelijke countryrock als we er al zo'n etiket durven op te plakken. Ook hier horen we David Eugene Edwards maar dan met gevoel voor humor.
Deze plaat verrast, slaat en zalft (zo'n religieuze metafoor kon ik echt niet laten liggen) en verdient een ruimer publiek. Haast u dus allen naar 's mans Bandcamp. U moest al weg zijn... 

Je kan het volledige album hieronder beluisteren en je kan het ook bestellen aan de prijs die je er zelf wil voor geven via de Bandcamp van de band:

26 december 2016

Lied van de week: week 52 - 2016

Way we won't - Grandaddy



Het is toch heerlijk te horen dat Grandaddy nog steeds prachtige songs maakt die herkenbaar aan de band toe te schrijven zijn. 

De song staat op het in maart te verschijnen album Last place dat je hier alvast kan bestellen.

Lyrics:

[Verse 1]
Less than an hour past control tower
On a big box store roof
Cinnamon smell and holiday sales
Why would we ever move?

[Pre-Chorus]
Damned if we do
(Dumb if we don't)
End up again back home
Watch it and see
It's playing here free
(That is the way)

[Chorus]
That is the way we won't
We won't
That is the way we won't
We won't

[Verse 2]
More than a year landed out here
On a big box store roof
Tropical smells and back to school sales
Why would we ever move?

[Pre-Chorus]
Damned if we do
(Dumb if we don't)
End up again back home
Watch it and see
It plays in HD
That is the way

[Chorus]
That is the way we won't
We won't
That is the way we won't
We won't
That is the way we won't
The way we won't
The way we won't
That is the way we won't
We won't

25 december 2016

The Blues Are Still Blue kerstmix 2016


Het is jammer dat de laatste jaren amper nog blogposts verschijnen op The blues are still blue, een mooie Nederlandse muziekblog, maar gelukkig vergasten de mannen achter de blog ons wel nog elk jaar op een kerstmix, een verzameling kwaliteitsvolle en mooie songs die kerst vieren. 
Wie zijn kerstliedjes graag een pak minder klef heeft, weet dus vanaf nu waarheen. Hier kan je ze immers downloaden.

Dit zijn de songs:

01 My Bubba - Champagne Drops
02 Lisa Hannigan - Snow
03 Coeur de Pirate - Last Christmas

04 The Hidden Cameras - Log Driver's Waltz

05 Best Coast - Christmas And Everyday

06 The Pooches - New Years

07 Reindeer Tribe - Mistletoe Christmas

08 Clean Pete en Marien Dorleijn - Gaan We Kerstmis Samen Vieren
 
09 Howe Gelb - Severe Season

10 Billie Marten - White Christmas

11 The Avonden - IJsbloemen

12 Candy Cigarettes - A Whale's Christmas In Childress, TX

13 Charlotte Carpenter - Cheer

14 Lydia Liza and Josiah Lemanski - Baby It's Cold Outside

15 Marika Hackman- Winter Wonderland

16 Robert Rex Waller Jr - Walking Through Your Town In The Snow

17 Joe Purdy - New Year's Eve

18 Trampled by Turtles - Christmas In Prison

19 The Dyer Spawn - Wild Christmas

20 She And Him - All I Want For Christmas Is You

21 The Grapes and Friends - Christmas Crush

22 Nim Chimpsky - Avocado For Christmas

23 TaxiWars - Death Ride Through Wet Snow

24 december 2016

Dedekind Cut


Dedekind Cut is het alter ego van Lee Bannon, hetgeen dan weer het alter ego is van Fred Warmsley. Bent u nog mee? Al bijna 10 jaar laat hij zijn muziek los op de wereld en deze plaat, $uccessor, laat zien dat hij niet meteen voor één gat te vangen is.
De Californiër noemt als belangrijkste invloeden niet alleen RZA en Goldie maar ook Brian Eno en Aphex Twin en dat hoor je duidelijk aan negen songs op deze plaat. Bevreemde soundscapes (zoals Conversations with angels) worden afgewisseld met een soort abstracte drum 'n bass (b.v. Instinct). Een song hoeft niet één rechtlijnig muzikaal verhaal te zijn maar kan uiteenvallen in verschillende melodielijnen die door andere artiesten in losse nummers zouden gegoten worden, zo blijkt uit Fear in reverse. In de titelsong (dit keer als 5ucc3550r gespeld) zit ruis als instrument. Het mag intussen duidelijk zijn, dit album bevat misschien wel het vreemdste dat ik dit jaar hoorde.

Beluister het volledige album hieronder:

23 december 2016

Music For Life: enkele bedenkingen


Op het moment dat ik dit schrijf, is nog niet bekend welk bedrag Music For Life (oftewel De Warmste Week) uiteindelijk opgehaald heeft. Misschien is het een record geworden. Dat is op zich natuurlijk fantastisch en het is fijn te zien dat zoveel mensen zoveel inzet tonen om anderen te helpen.
Toch moeten we enkele bedenkingen van het hart.
Misschien was het vorige jaren ook al, maar dit jaar valt het me in ieder geval meer op: heel veel mensen willen het geld schenken aan een goed doel waarmee ze zelf op één of andere wijze verbonden zijn, emotioneel of als medewerker. Ik hoorde al heel vaak als reden waarom een bepaald doel gekozen werd: "om dat ik zelf (ziekte) had/heb" of "omdat die of die (die dicht bij me staat) zelf (ziekte) had". En ook al meerder malen gehoord: "omdat ik daar zelf als vrijwilliger werk". Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken, feit is wel dat het me dit jaar heel sterk opvalt.
Verder vraag ik me af hoeveel van de mensen die via de radio goede doelen steunen tijdens de rest van het jaar meehuilen met de wolven in het bos en werklozen/langdurig werklozen/vluchtelingen/... profiteurs vinden. Helaas valt te vrezen dat er een pak mensen zijn voor wie dit immers niet onverzoenbaar is, al lijkt het nog zo tegenstrijdig.
Waar ik meer moeite mee heb, is dat het hele concept intussen in grote mate ook een extra vorm van reclame is gaan betekenen. In de eerste plaats geldt dit natuurlijk voor Studio Brussel dat zich toen het met Music For Life begon, ineens kon gaan profileren bij mensen die anders nooit naar hen luisterden. Dat meteen erna de Tijdloze volgt, is in dat verband wellicht niet toevallig en kan enige klantenbinding opleveren. Maar ook heel veel commerciële partners én bedrijven die schenken zijn zich allang bewust geworden van de enorme mogelijkheden tot promotie die zo'n actie inhoudt. Het geldt trouwens voor alle gelijkaardige liefdadigheidsacties. Je zal mij niet horen beweren dat altruïsme niet vaak hand in hand gaat met egoïstische of egocentrische motieven. De vraag is alleen nog in welke mate er nog van altruïsme sprake is in sommige gevallen.
Die promo-mogelijkheden worden trouwens bij uitstek benut door politici, vooral van de regeringen. Het is natuurlijk niet zo moeilijk om met een vette cheque belastinggeld te staan zwaaien, vooral als dat toch vooral afstraalt op de persoon die daar in naam van ons allen (laten we dat niet vergeten) komt doneren. Bijzonder wrang dit jaar (en helaas een trend die al een tijdje geleden ingezet is, maar nu op kruissnelheid lijkt te komen) is dat diezelfde ministers daar komen doneren dit gedurende de overige tijd ons net komen vertellen dat er geen geld is om (vaak dezelfde) goede doelen structureel te helpen (middels subsidies b.v.). Wat moet een weldenkend mens van Vandeurzen denken die daar een cheque komt overhandigen maar tegelijk een beleid voert waardoor zorg minder en minder toegankelijk wordt? Of de federale regering die via Maggie De Block betaalbare, laagdrempelige zorg bemoeilijkt? Blijkbaar is liefdadigheid (met overheidsgeld) pakken makkelijker dan beleid! En goedkoper wellicht ook nog: het bedrag op de cheque ziet er groot uit maar is natuurlijk lager dan wat écht structurele hulp kost. Beide regeringen duwen steeds meer mensen in de armoede en maken het voor armen bijna onmogelijk om uit de armoede te geraken, maar geld komen geven éénmalig voor goede doelen rond armoede, levert blijkbaar meer effect op dan een beleid te voeren dat ingaat tegen "het is hun eigen schuld", "die profiteurs moeten niet komen klagen" en "als het hier zo slecht is, kunnen ze nog altijd terug/elders heen hé". De trend om een investerend beleid te vervangen door liefdadigheid (kijk maar eens naar het recente voorstel om giften aan scholen fiscaal aftrekbaar te maken), maakt me bijzonder kwaad en ziek.
Mogelijks vindt u mij nu een verzuurde burger. Zelf zie ik dat anders: ik vind het mooi wat er allemaal gebeurt, maar we mogen onze ogen tegelijk niet sluiten voor de kritische noten die te maken vallen. Want één warmste week kan niet op tegen een elk jaar kouder wordende samenleving, en dat ondanks de klimaatverandering...