Bààn

Het duo Pascal N. Paulus en Jean-Philippe De Gheest oftwel Bààn is met Reset niet aan zijn proefstuk toe. De kans dat u hun muziek al hoorde op de radio is dan weer erg klein want ze specialiseren zich in een crossover van genres die geen groot luisterbereik hebben en waarvoor radiostations doorgaans hun neus ophalen. Enkele kleinere studentenzenders of radioprogramma's die het experiment opzoeken, zijn geïnteresseerd in dit soort avonturen en dan blijkt weer eens dat "luister Belgisch" al te vaak beperkt blijft tot de usual suspects.
Zelf kan u er dan maar uw profijt mee doen om deze onbekende parel aan de borst te drukken en te koesteren als het geheimpje waar enkel ingewijden vanaf weten. De drie songs op deze plaat zijn de delicatessen voor de fijnproever die u ongetwijfeld bent (of graag zou willen zijn). Het is als onderdompelen in een koud bad: vooraf lijkt het misschien niet iets waar je deugd van zal hebben maar achteraf ben je blij dat je het gedaan hebt en nu waardeer ook jij waar al die anderen voor jou zo hoog mee oplopen.
De instrumentale muziek van het Brusselse duo omarmt je in een langzaam steviger wordende omknelling, laat je niet meer los, voert je onder lichte dwang richting paden die je voorheen nog niet bewandelde en overweldigt door de grootsheid van de kracht van de opbouw. Je wordt niet ogenblikkelijk verlokt, nee, je wordt beslopen als door een slang met een appel voor Eva, zacht in het oor gefluisterd tot je overstag gaat, ogenschijnlijk vrij gelaten maar daarna toch weer gestuurd zonder dat je het doorhebt. Dat is precies het gevoel dat je krijgt bij Disconnect dat lijkt af te ronden en dan toch doorgaat, dat je hand zachtjes loslaat om net voor je vingers elkaar niet meer raken alsnog een stevige grip op je hand uit te oefenen en je "nog even" hier te houden. Afscheid nemen blijkt moeilijk maar niet noodzakelijk en dus ga je verder mee op pad. Opener Connect leek vrijblijvender, maar schijn bedriegt soms.
Maar de lakmoesproef ligt in de afsluiter, die meer dan de helft van de plaat beslaat. Reset legt eerst zijn eigen hartslag vast, met drums die de basis vormen voor de ambient soundscapes die het nummer openen. Die vouwen zich om de houvast die de percussie biedt en vinden zo de vrijheid om als een kleuter te gaan experimenteren en tegelijk te weten dat je altijd kan terugkomen naar de veiligheid van moeder. Aarzelend in het begin en daarna steeds meer durven, het is de parallel tussen de emotionele ontwikkeling van de kleuter en de opbouw van deze song die me het meest treft. En jongens toch, deze kleuter blijkt getalenteerd. 
Ook nu wordt halverwege schijnbaar afscheid genomen om dan de draad alsnog op te pikken. En na enige tijd wordt de song wat duisterder, niet lang, maar lang genoeg om je alert te houden.
Deze drie songs tellende plaat is geenszins behangmuziek. Als luisteraar moet je gerichter luisteren dan normaal of het gaat aan je voorbij. Maar die inspanning loont. Dit tweetal beloont.

Je kan dit album hier kopen op hun Bandcamp-pagina en het hieronder alvast beluisteren: