Hoewel ze al dertig jaar een vreemde mix van country, tex-mex, latin en rockabilly brengen, waren The Mavericks totnogtoe aan mijn aandachtig oor ontsnapt. De veelheid aan (goeie) bands is natuurlijk een geldig excuus dat ik dan ook graag inroep. Nu ze En Español uitbrachten, kwamen ze echter wel in mijn vizier en wat ik hoorde, beviel me.
Ik hou ook wel van de muziek van Los Lobos en dat is dan ook de eerste referentie waaraan ik denk bij het aanhoren van de spaanstalige klanken en de half-Mexicaanse country die me komen aanwaaien. La sitiera opent de plaat als een hartenkreet die gehoord en begrepen moet worden om verder onheil te vermijden. De gezelligheid die van Poder vivir afspat, opgesmukt met een accordeon, doet het vast goed rond een kampvuur op een lange zomeravond in de middle of nowhere. Mujer is een slepende ode aan de vrouw (al kan het ook een vervloeking zijn van haar grillen, mijn Spaans is nu eenmaal bijzonder rudimentair).
Drie decennia al timmert deze band aan de weg en hoe bedreven ze geworden zijn, demonstreerden ze vorig jaar al bij hun dertigste verjaardag met Play the hits waarop ze bekende nummers naar hun hand zetten. Nu Raul Malo en zijn groep uit Miami een volledige spaanstalig album opnamen, doen ze dat met heel wat bekende songs uit het latino-repertoire. Bij de gastmuzikanten herkennen we onder meer Flaco Jiménez, die op een blauwe maandag nog samenwerkte met de Nederlandse band Jack Of Hearts (de single Zonked koester ik in mijn verzameling).
Je kan dit album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten