Ik heb al altijd een zwak gehad voor Chuck Prophet. Meer zelfs, het is één van het handvol artiesten op wiens nieuwsbrief ik ingeschreven ben en die ik met plezier lees. Sinds ik This time around van Green On Red leerde kennen, dat zo hard op The Rolling Stones leek, ben ik 's mans output blijven volgen. Live heb ik hem nog nooit gezien en nu ik allang een concerten meer bezoek (al van voor corona trouwens) zal het er wellicht ook nooit meer van komen.
Genieten doe ik dus maar met zijn platen en hij heeft toch wel net weer een nieuwe uitgebracht, zeker. The land that time forgot is weer om duimen en vingers van af te likken, al vind ik dat zijn sound intussen al een eind afgedwaald is van die Green On Red-platen. Maar stilstaan is achteruitgaan, heet het, en in het geval van Chuck Prophet is zijn evolutie alvast niet te versmaden, ook al gaat die aan de meerderheid der muziekluisteraars voorbij.
Zo is het zachtjes meedeinen op Love doesn't come from the barrel of a gun, hoor je een gewoonweg geweldige indierocksong met onder meer Best shirt on en zijn ook de rustiger nummers zoals Paying my respects to the train van hoge kwaliteit. Eigenlijk is er geen song op deze plaat die niet voldoet aan de kwaliteitsnorm die hij zichzelf op al zijn platen oplegt en dat maakt ook dit album weer een klein pareltje dat weliswaar enkel de ware liefhebbers zal weten te beroeren, maar prijs u gelukkig als u tot die groep kan toetreden.
Je kan het album hier kopen via zijn Bandcamp-pagina en hieronder alvast in zijn geheel beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten