Mijn lief houdt niet erg van Chris Isaak. Dat kan. We verschillen wel vaker van muzikale mening. Voorbeelden? The Doors, Neil Young, Bob Dylan, The Smiths (en Morrissey solo uiteraard),... Ik weet nu al dat ik die artiesten in het nieuwe huis zal moeten beluisteren in mijn muziekkamer en niet in de living of waar we op dat moment samen zijn. Nu ja, zij kan dan naar Florence + The Machine luisteren waar ik het niet hoor.
Zelf heb ik wel een zwak voor de man. Wicked game was een song die ik als puber in 1989 niet goed begreep maar waar ik wel door geïntrigeerd raakte. En voorheen was er al Blue hotel geweest met die smachtende stem die een belofte inhield die ik niet kon ontcijferen, alsook Lie to me. San Francisco days en Forever blue, zijn volgende albums, leende ik uit in de bib om toen vaak te beluisteren (en net als iedereen, op cassette over te nemen). Uit beide albums sprak een rijkheid die ik eigenlijk niet bewust verwacht had op basis van die drie eerder vernoemde singles.
Forever blue is misschien wel de mooiste plaat die Chris Isaak ooit aan de wereld schonk. Zijn songkeuze bewijst dat hij de kracht en de mogelijkheden (maar anderzijds ook de beperkingen) van zijn stem intussen goed kende en dat maakt alle nummers bijzonder passend voor wat zijn vocalen toch telkens weer uitstralen: een weidsheid van Californische stranden en de oceaan, de vibrato van sterke emoties en een verlangen zo diep verankerd dat het verlangen het object overstijgt en waarde vindt in zichzelf, zoals de reis soms meer bevredigend kan zijn dan het reisdoel.
Soms doet hij aan Roy Orbison denken, zoals in Somebody's crying en Things go wrong. Het is bijna griezelig hoe dicht beider mannen stemmen bij elkaar blijken te liggen wanneer Isaak echt durft uit te halen. Vaak baden de liedjes in een rockabillysfeer (I believe) maar ook country sijpelt door (Goin' nowhere). Shadows in a mirror herbergt een vage echo van House of the rising sun en I believe heeft zo'n aanstekelijk refrein dat het verbazingwekkend is dat het geen (hit)single werd.
Luister hieronder naar het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten