Jerry Joseph is voor velen een nobele onbekende, inclusief voor mij. Toch is hij al actief sinds 1982 en mede-artiesten als Jason Isbell of Jim White hebben hem hoog zitten als singer-songwriter. Wie zijn nieuwste plaat, The beatiful madness, beluistert, snapt goed waarom.
Vanaf de eerste noten van opener Days of heaven tot en met afsluiter Eureka, bijna een uur later, worden we immers ondergedompeld in een muzikaal bad dat verwarmend, zuiverend en verkwikkend aanvoelt. Nochtans zijn de teksten zelden optimistisch en het bijtende cynisme van onder meer Sugar smacks ("
Everybody has a reason to march but the fascists in the White House only laugh and pull another trigger, we might really need a gun") kruipt onder huid. Gelukkig worden we muzikaal getrakteerd op een festijn aan mooie melodieën en loepzuivere alt.country. Dat danken we overigens geen klein beetje aan de muzikanten van Drive-By Truckers, die onder de schuilnaam The Stiff Boys hun vriend Joseph bijstaan. Ook Jason Isbell draaft overigens op, op Dead confederate dat het schijnbaar onuitroeibaar racisme van het Zuiden op de korrel neemt. Jerry Joseph zag een groot deel van de wereld (als jongere ging hij op een strenge kostschool in Nieuw-Zeeland en verder reisde hij ook door conflicten geteisterde landen als Mexico en enkele staten in het Midden-Oosten). Het levert geen optimistisch wereldbeeld op, maar wie schoonheid en bewondering zoekt, vindt die alsnog in onder meer Black star line, zijn ode aan grote held David Bowie.
Deze plaat is een groeier, je moet meerdere luisterbeurten, liefst dagelijks, voorzien alvorens de plaat werkelijk zijn volle rijkdom prijsgeeft en een plek verovert in je hart, ziel en oor. Eens dat doel bereikt, is het zo'n plaat die nooit meer dat plekje opgeeft.
Je kan het album hieronder volledig beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten