Dat William Elliott Whitemore nog niet eerder aan bod is gekomen op deze blog, mag best wel verbazen. De Amerikaan uit Iowa voelt zich thuis in zowat alle rootsgenres (blues, folk, country,...) en brengt al sinds 1999 met regelmaat goede platen uit. Zijn elfde regulieren album, Silently, the mind breaks is alweer zo'n voltreffer waar ik u graag doorheen gids.
Opener Be still brengt ons een mooi samenspel van de banjo en Williams wat nasale stem, doordrenkt van die "howl" die zo typisch is voor de genres die hij beheerst. In Darkness comes roept hij herinneringen op aan misschien wel de beste Bruce Springsteen, van The ghost of Tom Joad en Devils and dust. Adaptation and survival mag je gerust een hoogtepunt noemen dat de uitgestrekte landschappen die menige roadmovie sieren evoceert. Met Dance with me schurkt hij tegen de latere platen van John Hiatt's Crossing muddy waters aan. De eerder vernoemde banjo zet ook de toon op Break even, Bunker built for two en What for. Maar het beste wordt voor het einde bewaard: afsluiter A golden door to an empty place is muzikaal de rijkste song en voert je niet alleen mee door decennia Amerikaanse traditionele muziek maar ook naar het hart van de artiest. Tristesse, spijt en heimwee lijken een strijd met elkaar te voeren waar je als luisteraar alleen maar ten volle kan genieten.
William Elliott Whitmore verdient met veel van zijn albums een plaatsje in uw platenkast en als u hem nog niet kende, kan deze nieuwe release u uitstekend inleiden in zijn oeuvre.
Je kan het album hieronder volledig beluisteren en hier kopen. Enkele van zijn andere platen (vreemd genoeg niet deze) zijn dan weer te koop via zijn Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten