22 januari 2024

Yin Yin


Als er een bloeiende Maastrichtse muziekscène bestaat, blijft haar bestaan alvast onopgemerkt bij ons in Vlaanderen. Het is eigenlijk ook meer bij toeval dat ik op de band Yin Yin stootte. Ze hebben net hun derde album uit, Mount Matsu, waarop ze de luistenaar meetronen van Nederlands-Limburg naar Japan. Het resultaat is een mix tussen twee muzikale culturen, waarin nu eens de ene dan weer de andere de overhand krijgt.
In opener The year of the rabbit zijn de oosterse klanken overheersend terwijl in Takahashi timing de basis gelegd wordt door seventies disco waaroverheen een kimono gedrapeerd wordt. Tam tam had niet misstaan op de soundtrack van Kill Bill met de country-feel die erdoorheen kruipt. Komori uti lijkt me het muzikaal equivalent van zo'n zentuin waarin je het zand eindeloos kan harken.
Helaas voelt de combinatie die steevast opzichtig bovengehaald wordt na een tijdje vooral aan als een gimmick en verlang je naar de wijsheid bij de band om dit matig en op het einde zelfs wat saai album te wieden tot een uitstekende EP. Het is een gemiste kans om ons naar Maastricht te lokken om daar de lokale bands te gaan ontdekken.

Beluister hieronder het volledige album, dat je ook hier kan kopen op hun Bandcamp-pagina:

Geen opmerkingen: