Elk uur telt

Wie onlangs de Pano-reportage zag over sepsis (hier nog steeds te bekijken), kent Ilse Malfait al. Ze werd zelf slachtoffer van de aandoening die haar leven helemaal overhoop gooide en verloor uiteindelijk haar onderbenen en enkele vingers. Haar verhaal is het startpunt voor het boek Elk uur telt: een waargebeurde medische thriller maar je mag meer verwachten dan een zoveelste waargebeurd relaas van iets verschrikkelijks, want de auteur ging verder op zoek naar wat sepsis is en hoe het komt dat het nog zo onbekend is bij artsen. Die onbekendheid zorgt ervoor dat het vaak niet of te laat gediagnosticeerd wordt. Nochtans is een snelle juiste diagnose onontbeerlijk om de gevolgen zo minimaal te houden door een tijdig ingrijpen. En sepsis kan zware gevolgen hebben, zelfs tot de dood toe, zoals het boek illustreert (gelukkig liep het voor Ilse Malfait niet zo fataal af).
Zelf kies ik er (voorlopig?) voor om het boek niet te lezen aangezien er ingrijpende medische ingrepen zitten aan te komen maar mijn lief is het boek aan het lezen. Ze verzekert me dat het goed geschreven is, weg blijft van het kleffe pad van de verhalen over een eigen lijdensweg maar net heel sterk focust op wat sepsis is en het grotere plaatje rond de onbekendheid ervan. Om eerlijk te zijn, ze is zelfs nogal onder de indruk en dat gebeurt niet zo gauw.
Met dit boek wil Ilse Malfait overigens bekomen dat er ook bij ons, zoals in sommige andere landen, een sepsisplan uitgerold wordt door de overheid en ze wil het begrip in ieder geval bekender maken, niet enkel bij dokters maar ook algemeen.