Je hoort tegenwoordig vanalles: de jaren dertig zijn terug, de nineties zijn weer hip,... Wil iemand meteen ook even checken of de jaren zeventig ook terug voor de deur staan? Daar lijkt het immers op met de release van Love, de opvolger van No offending borders van de Torgeir Waldemar. De Noor scoorde met die tweede plaat onder meer een mooie tweede plek in mijn eindejaarslijstje van 2017.
Het is weer lekker wegwaaien op uitgestrekte vlakten of langs kaarsrechte wegen dwars door eindeloze bossen, zo te horen. De Noor zingt daarbij alsof zijn stem meegedragen wordt op de wind. Geen enkel zwak moment valt te bespeuren. Het meest hou ik nog van Heart and gold en de bijna een kwartier durende afsluiter Black ocean.
Je kan dit album hier kopen op zijn Bandcamppagina en alvast hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten