We blijven even hangen in de platen waarop humor een rol speelt. Dat denk ik toch, al vanaf de knipoog in de songtitel van het openingsnummer op The private memoirs and confessions of The Just Joans van The Just Joans. Hey ho, let's no go, dat kan toch niet anders dan een speelse verwijzing zijn naar de legendarische Ramones?
De Schotten laten in nog wel meer titels merken dat ze net als The Beautiful South een grapje niet uit de weg gaan. Met een lijzig accent defileren songs als The older I get, the more I don't know, My undying love for you is beginning to die en Holiday. Zangeres Katie Pope laveert dan weer tussen Morrissey-achtige weemoed (Dear diary, I died again today) en electronicapop (Another doomed relationship).
Het zestal heeft zeker geen wereldschokkende plaat uitgebracht maar wat ze wel doen, is onderstrepen dat zelfrelativering een typisch Schotse deugd is die al fijne bands heeft opgeleverd en dat, Brexit of niet, onafhankelijkheid van het VK of niet, altijd wel zal blijven doen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten