In 2016 was er al Cardinal dat de top 10 van mijn eindejaarslijstje haalde en nu brengt Pinegrove een vierde studioplaat uit. Marigold heeft net als het eerder genoemde album een vrij eenvoudige en abstracte hoes. Laat je daar ook ditmaal door niet verschalken en rij Sinterklaasgewijs hun huisje toch niet zomaar voorbij...
Dezelfde charme die Cardinal bevat, is immers ook overduidelijk aanwezig op dit album. Dezelfde referenties als toen (Daniel Johnston, Sebadoh, Guided By Voices en The Folk Implosion) komen nog steeds spontaan in me op. Toch is Marigold niet gewoon een doorslagje. Het bevat immers gewoon elf fijne songs die stuk voor stuk hun bestaansreden opeisen. Tot de hoogtepunten horen het heel Amerikaanse klinkende Phase (je waant je meteen op college), de contemplatieve single The alarmist en de verrassend lange, totaal instrumentale titelsong. Die is meteen ook de afsluiter van een plaat die uiteraard niet meer dat gevoel van ontdekking dat ik had in 2016 had, kan teweegbrengen maar een vrijwel even hoge kwaliteit uitademt.
Je kan dit album hier kopen op hun Bandcamppagina en het hieronder alvast beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten