Het verhaal van Bill Fay is heel bijzonder. In 1967 nam hij zijn debuut op, in 1971 werd hij na de tegenvallende verkoop van de opvolger door het platenlabel op straat gezet. Hoewel hij ook in de jaren tachtig nog wat muziek opnam, waren het de heruitgaves van wat hem intussen een cultstatus opgeleverd had, die Fay in het gezichtsveld brachten van veel muziekliefhebbers. Sindsdien bracht hij enkele platen uit, waaronder het wondermooie Who is the sender? in 2015.
Nu is er een opvolger in de vorm van Countless branches, een album dat meteen uitgebracht wordt in een deluxe-versie met een tweede schijfje vol bonus tracks. Laten we ons echter eerst concenteren op de eigenlijke plaat. Daarop vinden we opnieuw verstilde pareltjes, songs die tot contemplatie aanzetten en je 's avonds de rust gunnen die je nodig hebt om daarna met een goed gevoel in je bed te kruipen. De meeste liedjes duren bij Bill Fay écht niet lang, minder dan drie minuten. Maar meer hebben ze niet nodig om te betoveren en te charmeren. Hoogtepunten opnoemen lijkt wat overbodig, maar kom: de ode aan het leven dat Filled with wonder once again is, het liefdesliedje Love will remain en het wat langere, maar niet minder mooie Salt of the earth.
Op de bonus-cd vind je een "live in de studio"-versie van Don't let my marigolds die, een akoestische versie van Your little face en dan drie songs die samen met een band gebracht worden en die je op de eigenlijke plaat in hun originele versie terugvindt. Die zijn een welkome aanvulling en laten goed horen hoe goed die songs zijn, die zowel in het sober arrangement als in een uitgebreidere versie telkens weer hun onweerstaanbare kwaliteit tentoonspreiden.
Beluister hieronder het volledige album, inclusief de bonus tracks:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten