Superchunk ontstond al in 1989 en was dus bij de pioniers van de college rock c.q. pretpunk waarmee bands als Sum 41 en Blink-182 groot werden. Nu ben ik zelf nooit echt een fan geweest van dat genre, dat me te vrijblijvend en te studentikoos klinkt en zelden diepgang zoekt. Met enige argwaan begon ik dus te luisteren naar What a time to be alive, de nieuwe plaat van de Amerikanen.
Misschien helpt het als je verwachtingen niet bepaald hoog zijn, maar dit album viel me al bij al reuze mee. Natuurlijk hoef je geen doorwrochte teksten te verwachten en natuurlijk is het muzikaal allemaal niet te ingewikkeld, maar binnen het genre is deze band best wel goed. Songs als All for you en Erasure zijn catchy "as hell" en Lost my brain is zeer uitnodigend voor wie nog eens goed ouderwerts wil pogoën. Bovendien zakt het niveau van deze plaat nergens en bij gelijkaardige groepen hebben we toch al te vaak het gevoel dat ze naast enkele goeie liedjes hun platen moeten vervolledigen met vulsel. Nooit gedacht dus, maar deze plaat weet me echt wel te bekoren.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten