Mint Field is een duo van 21-jarige meisjes (of moet je dan al vrouwen zeggen?) uit Mexico. Ik leerde hen kennen via de uitstekende blog De krenten uit de pop, dat hier over hun debuutalbum (Pasar de las luces) berichtte.
Deze dreampop uit Mexico klinkt heel verrassend voor wie bedenkt dat ze uit Tijuana komen, het is alvast niet een genre dat je met die bekende plek associeert. Ojos en el carro klinkt meer zweverig dan Curve ooit klonk en de ijle zang in Ciudad satélite is buitenaards én fragiel. Quiero otoño de nuevo schurkt dichter aan tegen shoegaze. Cambios del pasar doet mij alvast erg denken aan Sonic Youth.
Door het trage tempo waarop de songs voort lijken te ploeteren, krijg je het gevoel dat het moeite mag kosten om te luisteren. Van de luisteraar wordt inspanning verwacht en daar heb ik geen problemen mee, integendeel. Niet alle muziek hoeft uit hapklare brokken te bestaan. Meer zelfs, dit duo weet muziek te brengen die weliswaar teruggrijpt naar een rijke muzikale traditie maar daar toch iets nieuws mee aanvangt. Wie zelf zoveel zweet en tranen investeert, verdient een publiek dat ook de handen uit de mouwen wil steken.
Je kan het album hier kopen via hun Bandcamp-pagina. Beluister het alvast hieronder volledig:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten