21 februari 2018
Retro review: Ice T
Hij ging door het leven als één van de peetvaders van "gangsta rap", noemde zichzelf vaak de "original gangster" en hoewel hij eigenlijk een agent speelde in de film New Jack City, paste die rol toch als gegoten bij het imago van de rebel die de regels negeert om zijn doel te bereiken, dat hij cultiveerde. Ice T zag zichzelf ook als de luis in de pels van de blanke middenklasse doordat hij rap populair wist te maken bij hun tieners.
Ik zou niet durven beweren dat ik in 1993 al helemaal verleid werd door het genre. Het neefje van mijn toenmalig lief kreeg voor zijn verjaardag van ons de cd waarom hij zo nadrukkelijk gevraagd had en terwijl zijn ouders en die van mijn lief beneden keuvelden over allerlei zaken die ons geen bal interesseerden, luisterden wij mee op zijn kamer. Home invasion begon niet alleen met een (voor Ice T, zo zou ik leren toen ik Body Count leerde kennen, behoorlijk typische) Warning waarin hij zijn tegenstanders (die deze plaat natuurlijk niet gingen beluisteren) nog eens goed op stang joeg. Ook de intro van It's on verwijst naar geromantiseerd crimineel leven.
Wie naar hedendaagse hiphop luistert, kan er niet om heen: muzikaal klinkt dit vaak vrij sober en wat weinig gevarieerd en de manier waarop Ice T rapt is in vergelijking behoorlijk ééndimensionaal. Hiphop schonk ons intussen genieën als Kanye West, Kendrick Lamar, de Wu-Tang Clan, Run The Jewels en wat experimenteler acts als Cannibal Ox waardoor Home invasion vooral gedateerd klinkt. Als luisteraar moet je er rekening mee houden dat deze plaat al meer dan twintig (!) jaar oud is en zich dus amper losgerukt heeft van acts als N.W.A. en Public Enemy. Dr. Dre en Snoop Dogg hadden nog maar pas Nothin' but a G thang uit, even revolutionair als Smells like teen spirit was in de toenmalige rockscene. Op de vooravond van de grote dingen die hiphop zou voortbrengen, klinkt Home invasion vooral als een synthese van een era waarin het genre van zijn eerste voorzichtige stappen tot wasdom kwam en zijn plek in de muziekwereld consolideerde.
Beluister hieronder het volledige album:
Labels:
mening,
muziek,
retro review,
spotify
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten