Wanneer Annelies Tanghe de openingssong And then came fall zingt, voel je een ijzige wind opsteken die door een landschap onder de lage zon waait. Ze snijdt, kerft en krast. Iets lieflijker klinkt ze al in Mirror. Toch voel je dat deze titelloze debuutplaat zalf is die toch even piekt in de wonde die ze verzorgt.
And Then Came Fall klinken sober, behoeven geen opsmuk en gaan recht op hun doel af. Dat doel is je ziel beroeren. Single Disqualified is radiovriendelijk en doet ons een beetje denken aan Pitti Polak. Dat mag vreemd lijken, want de rauwheid van die groep uit de vroege jaren negentig is hier niet meteen voelbaar en de verschillen vallen meer op dan de gelijkenissen, en toch hangt er een zelfde sluimer van radiovriendelijkheid die een angel verbergt, over deze song.
Dan leent Over and gone zich iets meer tot bovenstaande vergelijking maar mijn herinnering richt zich eerder naar Won Ton Ton. Het gebeurt wel vaker bij deze plaat dat ik het gevoel krijg dat eind jaren tachtig, begin jaren negentig Vlaamse vrouwen in de pop- en rockwereld de kiem hebben gelegd voor And Then Came Fall. Daar is, overigens, niet mis hé.
Ik hou veel van Gambler, dat als een vrolijk lentelied je dag goed weet te maken. Ook Biggest enemy, het slotnummer dat wat meer tijd neemt om zijn verhaal te doen, weet te bekoren en bevat alle ingedriënten die de band al over hun debuutplaat hadden gestrooid. Qua synthese kan dat dus tellen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten