Soms, zoals in titelsong Open here, lijkt het wel alsof Field Music gewoon de naam is waaronder een voor iedereen al die decennia geheim gehouden Beatles-album uitgebracht wordt. Maar meestal klinkt de groep rond de broer Brewis als Talking Heads en ook XTC zijn nooit veraf.
Deze plaat is dan ook een zeer aangename luisterervaring. Ik hoor geen opdringerige songs en de melodieuze inslag van de muziek maakt die uiterst geschikt om tijdens het werk op de achtergrond te laten spelen. Niet dat Field Music je aandacht niet verdient, het is eerder zo dat ze er nooit opzichtig om smeken of die luidruchtig opeisen.
In Share a pillow lijkt het zelfs alsof David Byrne meezingt. No king no princess lijkt dan weer ingezongen door Andy Partridge. De vrouwelijke vocalen en de blazers zorgen dan weer voor een frivole toets. Find a way to keep me is bijna hét meezingmoment van de plaat. Count it up is heerlijk Brits en een zeer representatieve song voor Open here.
Nergens laten de Britten een steek vallen. Over de hele lijn is deze plaat goed, uitstekend zelfs. En al is dit niet het muzikale hoogtepunt van het jaar, het zou bijzonder jammer zijn mocht dit album je ongemerkt passeren zoals de Sint die per ongeluk je huisje zachtjes voorbijrijdt...
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten