Sommige artiesten hebben zo'n geniale muziek gemaakt in een al dan niet ver verleden dat je als muziekfan bereid bent hen veel, bijna alles te vergeven en dat je elke plaat van hen met verwachting tegemoet ziet. Nee, zo goed als toen wordt het nooit meer, maar minder dan goed ook zelden (al word ik daarin soms toch eens teleurgesteld door een artiest die de weg echt wel kwijt is).
Pavement heet het voordeel-van-de-twijfel dat Stephen J. Malkmus van mij krijgt nog voor ik een noot gehoord heb van een nieuwe plaat en dat was ook dit keer, met Traditional techniques, niet anders. Maar wat ik niet meteen verwacht had, was dat hij me zou gaan verrassen. En dat is precies wat hij doet op dit derde solo-album (zonder The Jicks of Pavement), met opener ACC Kirtan of het lo-fi bluesnummer Xian man. Laatsgenoemde song is één van de beste niet-Pavementsongs die ik al hoorde van Malkmus en ik ben nochtans een allesbehalve ontevreden fan. Verleidelijk als het liedje klinkt, weet het me meteen voor zich te winnen en naarmate het zich ontwikkelt, sluit ik het nog meer in mijn hart.
Daarna valt de verrassing wat weg en klinkt het allemaal vertrouwder, al zijn er nog het donkere en erg Brits klinkende Shadowbanned, het door kleine disrupties gekenmerkte Signal western en een alweer aan The Kinks herinnerend Juliefuckingette.
Het totaalresultaat is een plaat die het kunnen van Malkmus illustreert, soms verrast, soms geruststellend vertrouwd klinkt en nooit verveelt. En daarmee blijft hij aan de goeie kant van de scheidslijn tussen bevestigende en gevallen helden.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten