Vrolijk is een woord dat nooit valt in reviews van platen van Morrissey, de ex-frontman van The Smiths. Toch durfde ik het bijna van stal te halen (voor enkele songs) na beluistering van I am not a dog on a chain, zijn nieuwste plaat. Muzikaal hoort dit album immers tot zijn betere werk met een variatie die opvalt en verrast? Zo horen we soul in Bobby, don't you think they know? en een vleugje psychedelica in The secret of music. Verder is het natuurlijk gewoon de rock die we van hem gewoon zijn, maar zonder dipjes dit keer.
Tekstueel zal Morrissey wellicht weer tegen zere schenen schoppen en dus weinig bijval mogen verwachten. Wat anders viel er ook te verwachten van deze misantroop met uitgesproken meningen (zoals rabiaat vegetarisme, wat toch niet zou mogen verbazen na een album als Meat is murder). In openingssong Jim Jim falls heet het "if you're gonna kill yourself, then for God's sake, kill yourself": val er niemand mee lastig. Een moeilijk te slikken en zelfs te veroordelen uitspraak, maar daar zit hij niet om verlegen. Love is on its way out slaat illusies met een voorhamer in, "I see no point in being nice" gaat dan weer in de titelsong. De misantropie druipt van What kind of people live in these houses? maar het is niet al kommer en kwel want zo neemt hij het ook op voor transgenders (The truth about Ruth) en heeft hij geleerd zich rustiger te houden (My hurling days are over).
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten