Weet je aan wie The Slow Readers Club me nog het meest doet denken op hun vierder studio-album The joy of the return? Editors zijn nooit ver weg, soms overduidelijk (No surprise of All the idols), soms minder (Something missing). Toegegeven, de zang van Aaron Starkie klinkt minder wanhopig (en theatraal) dan die van Tom Smith. Maar vooral de sound van The back room hangt als een sluier over deze plaat.
Het levert gelukkig een lichter maar niettemin goed album op waarop genoeg verscheidenheid tentoongespreid wordt door het viertal uit Manchester om de aandacht gaande te houden. Zelf hou ik alvast naast de al eerder genoemde songs vooral van Zero hour en The wait, dat in zijn intro al helemaal de kaart Joy Division trekt.
Voorganger Build a tower schijnt in de Britse album top 20 gestaan te hebben (hoogste notering: plaats 18) en hoewel ik die plaat nog niet hoorde, kan ik me voorstellen dat ze hiermee ook kunnen scoren. Tegelijk klinken ze herkenbaar genoeg en toch ook verschillend genoeg van Editors om een eigen plaats te veroveren en de liedjes liggen goed in het gehoor, kennen makkelijk meezingbare melodieën en verlaten de populaire paden net genoeg om als een tikkeltje eigenzinnig door te kunnen gaan.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten