Wakker word je meteen bij het beluisteren van Filthy underneath, de nieuwste plaat van Nadine Shah. Klokken als op For whom the bell tolls van Metallica openen het album. Daar stopt de vergelijking wel want de muziek van de Britse lijkt in niets op die van de metalgrootheden.
Ken je dat? Je bent vroeg op een feestje en de DJ speelt wat plaatjes om op te warmen. Hij kiest voor muziekjes waarmee hij nog niet zijn beste kruit al verschiet want de dansvloer is nog leeg maar hij wil toch al laten horen dat zijn keuze eigenzinnig en erg goed is, zodat je zou denken "amai, als dit is wat hij nu draait, hoe goed zal het straks dan niet zijn?". In die sfeer in een donkere fuifzaal past Topless mother voor mij perfect. Het is een soort moderne variant van Jungle fever, de Belpophit van The Chakachas, zonder gekreun en met een sneller ritme, wél met eenzelfde zwoele lading en zweterige laag die van de noten afdruipt. Voor mij is dit het hoogtepunt van deze plaat. Nochtans resten er nog heel wat fijne songs. Opener Even light (met dus die openende klokken) klinkt als een nacht waarin alle beloftes nog ingelost zullen worden. Food for fuel schurkt zich in de openingsseconden qua mood tegen Topless mother aan om vervolgens een andere wending te nemen tot het refrein terugvalt op het succesrecept. You drive, I shoot is in meerdere betekenissen een moordsong en Hyperrealism twijfelt tussen de dansvloer en de kamer van een contemplatieve tiener die zich onvoldoende geliefd voelt.
Na het begin van de plaat volgen behoorlijk wat tragere nummers: Keeping score, See my girl en verweven als onderdeel van andere liedjes. Toch worden die niet op een hoop gegooid maar goed gedoseerd zodat het album zijn flow behoudt. Afsluiter French exit is een mooie kers op een taart die we intussen al heel erg smaken.
Je kan het album hieronder volledig beluisteren en hier kopen via de link op haar website:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten