07 februari 2024

The Bony King Of Nowhere


Ik heb het geluk gehad ooit Bram Vanparys (The Bony King Of Nowhere) enkele malen te mogen ontmoeten, onder andere ter gelegenheid van huisconcerten die hij gaf. Hij is één van de meest innemende Vlaamse muzikanten die ik ken. Zijn lange, smalle verschijning, zijn bescheidenheid en zijn aarzelende en ietwat onzekere houding gaven een indruk makkelijk bereikbaar te zijn en zijn dankbaarheid jegens fans versterkte dat alleen maar. Maar afgezien daarvan is het natuurlijk de muziek die hij maakt die telt en wat dat betreft kan je op deze blog meermaals lezen hoe verguld ik was van zijn platen.
Waar zijn muziek op de eerste platen nog eerder voorzichtig en verlegen klonk bij momenten, is deze artiest intussen tot grotere volwassenheid gekomen en klinkt hij zelfzekerder en getuigen de nummers op Everybody knows van een rijkheid die alleen maar gegroeid is. Wat vooral opvalt, is hoe Vanparys op zijn zesde plaat vaak aanschurkt tegen Radiohead. Zowel muzikaal als in de manier waarop de Gentenaar zijn zang Thom Yorke-gewijs daarover drapeert hoor je opvallend veel gelijkenissen. Dat hoor je het best in opener Are you still alive, het titelnummer, Almost invisible, Erase, Working harder en Perfect sense. Toch is hij geen Yorke-kloon en weet hij eigen toetsen aan te brengen. Falling into place is een pareltje dat zo eenvoudig klinkt dat het bedrieglijk makkelijk lijkt. Wie goed luistert, hoort echter hoe de details in het arrangement een extra patina aan de song geven.
Na de eerste drie platen ben ik de man wat uit het oog verloren maar deze hernieuwde kennismaking is alvast zo aangenaam als het begroeten van een oude vriend die jaren in het buitenland heeft gewoond en veranderd maar toch in essentie nog steeds dezelfde jongen teruggekeerd is.

Je kan het volledige album hieronder beluisteren en kopen via zijn website of hier op zijn Bandcamp-pagina:

Geen opmerkingen: