Het is onnodig te zeggen dat de coronapandemie er stevig inhakte in de culturele sector en dus ook bij muzikanten. Sommigen maakten van de nood een deugd om op een ander soort manier op te nemen of een heel ander soort plaat te maken dan ze gewoon waren. De Amerikaanse Alice De Micele maakte van de afzondering in Oregon gebruik om de platen te herontdekken die haar jeugd en haar volwassen leven hadden mee vorm gegeven. Ze maakte zich sommige songs die belangrijk voor haar waren eigen en dat levert nu Interpretations: volume 1 op, waarop we negen covers terugvinden van niet de minste artiesten.
Geopend en afgesloten wordt er met Neil Young, wiens Old man en Harvest moon hier een passend eerbetoon krijgen. Vooral bij de opener blijft ze dicht bij het origineel maar alleen al de vrouwenstem geeft de songs toch een ander cachet. Give yourself to love is een mooie wegwijzer richting het werk van de mij voorheen onbekende Kate Wolf. Erna volgt de prachtige bluessong Death don't have no mercy (van -Reverend- Blind Gary Davis) waarop we ons een rokerig bluescafé voorstellen met oude mannen die langzaam slurpend aan hun bier allen aan hun eigen zorgen denken terwijl ze de muziek in zich opzuigen.
De stem van Alice trekt een wat ander register op in Over my head van Fleetwood Mac. We zien in gedachten Christine McVie goedkeurend knikken. En net zoals op Tori Amos' Strange little girls met de keuze om nummers van mannen als vrouw te zingen, slaagt De Micele erin om Square one van Tom Petty te transformeren en haar versie als de andere helft van éénzelfde verhaal te maken.
Jazz zegt me minder en dat verklaart wellicht waarom Throw it away van Abbey Lincoln mij op dit album het minst aanspreekt. Natuurlijk hoor ik de kwaliteit ervan maar het raakt me minder. Dat heb ik wel vaker met jazz, dus het ligt niet aan de artieste, zullen we maar besluiten.
Gelukkig volgt dan een waar hoogtepunt in de vorm van Sugaree (van The Grateful Dead). Het gitaarspel is zo mooi dat ik er bijna tranen van in de ogen krijg en de zangeres dwingt ons om écht te luisteren naar het nummer. Ze pakt ons bij ons nekvel en een mooier compliment dan dit kan ze The Grateful Dead eigenlijk niet geven. Erna daalt er weer wat meer rust neer met The hounds of winter van Sting.
Covers zijn altijd een moeilijk geval voor elke artiest. Je wil het origineel eer bewijzen maar je wil ook je eigen stem laten horen en de beste covers weten de essentie te extraheren uit het origineel om er iets helemaal unieks mee te doen. Alice De Micele slaagt daar wonderwel goed in.
Je kan het album hieronder volledig beluisteren en hier kopen via haar Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten