Hoewel ik een collega heb die me al eerder de weg wees naar de band van Wannes Cappelle, Het Zesde Metaal, is het toch pas echt dankzij mijn lief dat ik beter luisterde naar hun platen en hen zelfs live al aan het werk zag. Het resulteerde in meerdere vermeldingen op deze blog. We zijn allang niet meer de enigen in Vlaanderen die de in het Westvlaams gezongen liederen kunnen smaken.
Skepsels is het vijfde reguliere album van de band en klinkt het meest volwassen. Dat Wannes Cappelle die in zijn teksten altijd al dicht bij zijn eigen leven en beleving kwam, intussen ouder geworden is, merk je bijvoorbeeld in Andere mens. Single Tid van ton kende ik al. Net als bij eerdere eerste singles van nieuwe platen voelde ik dat even moest wennen en niet meteen wist wat ervan te vinden. En net als die vorige keren groeide de song in mijn waardering. De volwassenheid en het zeer persoonlijke komt terug in regels als "we blijven samen voor de troost / voor het verleden dat we gemaakt hebben / en voor de toekomst van de kroost", volgens Cappelle in Reden genoeg om te vinden "da je moe trouwen mè mie". Ook Slaven van het leven bevat regels die je als luisteraar niet meteen vrolijk stemmen: "
Ik zei: nu stop ik met denken / ik heb mijn deel gedacht / ik doe met gist de stilte rijzen / in mijn hoofd is het eeuwig nacht". Op De onvolledigen horen we de gaststem van Stefanie Callebaut (SX), nu niet bepaald een artieste waar ik dol op ben, dus ben ik wel blij dat haar rol beperkt blijft. Ouder komen is als afsluiter de ultieme samenvatting van het introspectieve, persoonlijke en mature album dat Skepsels geworden is.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten