De Californiërs van Cold War Kids ken je misschien nog van hun debuutalbum Robbers and cowards met daarop de fijne radiohits We used to vacation en Hang me up to dry. De vijf reguliere albums die volgden, gingen zowat compleet aan mij (en een groot deel van de wereld) voorbij, maar laat dat geen reden zijn om deze zevende plaat, New age norms 1 niét te beluisteren. Slechts acht songs, samen nog net geen half uur durend, maken die luisterervaring de moeite waard, meer zelfs dan ik verwacht had.
Zo is er de weinig opzienbarende maar oerdegelijke rock van Fine fine fine. Complainer klinkt lekker luchtig en Dirt in my eyes slaagt erin de ongedwongenheid van pop uit de jaren tachtig en negentig goed te vangen. Tricky devil is ook best nog een fijne song. De rest van de plaat verklaart helaas ook een beetje waarom de band de vergetelheid in gesukkeld was: het klinkt nooit slecht maar anderzijds ook weinig opwindend en fris. Het is alsof dit album enkele sprankelende kledingstukken bevat maar voor de rest gewone, degelijke blauwe jeansbroeken en effen t-shirts: dingen die je elke dag kan dragen zonder risico dat iemand er aanstoot aan zal nemen.
Beluister het volledige album hieronder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten