Wanneer Our pathetic age, het nieuwste album van DJ Shadow, begint met opener Nature always wins moet ik zo hard denken aan de song Temper temper die Goldie maakte met een gastbijdrage van Noel Gallagher. Intersectionality brengt dan weer ode aan Kraftwerk en vooral Giorgio Moroder. Juggernaut lijkt de stem te bevatten die op 19 van Paul Hardcastle de luisteraar confronteerde met de realiteit van de Vietnamoorlog en tranformeert naar het einde tot een rasecht drum 'n bass-nummer.
Het maakt meteen duidelijk dat DJ Shadow uit diverse vaatjes tapt en dat levert een veelzijdige plaat op die weliswaar niet het niveau haalt van het baanbrekende Endtroducing maar bijwijlen in de buurt komt. Zo schurkt Firestorm met de piano dicht aan tegen Building steam with a grain of salt. Een belangrijk nadeel van die weidse diversiteit is wel dat de samenhang tussen de songs wat ontbreekt en dat dit eerder voelt als een verzamelalbum van werkelijk goeie nummers dan een echte plaat die als geheel gepresenteerd wordt.
Op de tweede schijf vormen de (gastvocalen) het bindmiddel. Zo passeren o.a. De La Soul, Nas, de halve Wu Tang Clan, Run The Jewels en Pusha T. Het niveau van dit tweede deel van de dubbelaar wisselt wat meer, maar aanraders zijn zeker Drone warfare, C.O.N.F.O.R.M., Rocket fuel en Urgent, important, please read. Net als C.O.N.F.O.R.M. zit ook Been use ta vol verwijzigen naar Endtroducing.
DJ Shadow bewijst met dit album zijn relevantie in 2019 en voor een pionier uit 1996 is dat een prestatie waarvoor applaus op zijn plaats is.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten