Innerwoud, die je al kan kennen van het prachtige Mirre, werkte voor zijn nieuwste plaat samen met sopraan Astrid Stockman. Haven heet de plaat. Die plaat groeide uit een eerdere samenwerking, toen nog onder de titel Medeamaterial, ooit live te zien in de Brusselse AB.
Vier elegieën telt deze plaat. Elegy I bouwt heel traag op, klinkt aanvankelijk als het stemmen van een contrabas in een tochtige ruimte maar de structuur gaat zich, zoals hout, zetten na enige tijd en de stem van Astrid Stockman voegt zich bijna geruisloos in tot instrument en vocalen lijken te versmelten in een innige omhelzing. Eerder dan dreiging ontstaat een sacraal gevoel, het gevoel dat je ergens getuige van mag zijn en dat het een diep-spirituele ervaring wordt. Die ervaring wordt nog verder uitgediept in Elegy II. Ditmaal zoekt de stem echter hogere regionen van het register op en dat verandert de sfeer toch ingrijpend. Een engel lijkt neergedaald in het muzikaal universum dat Innerwoud schept, een engel bovendien begiftigd met de gave van de beheersing. Elke emotie die in de zang gelegd wordt, klinkt ingehouden, alsof de volle impact ervan teveel zou zijn voor ons, arme stervelingen die luisteren.
Twaalf minuten later is er het korte Elegy III, dat ook iets speelser klinkt (al is het eerder een gothic kind dat tussen grafzerken speelt dan een uitgelaten kleuter). Het blijkt de prelude voor het hoogtepunt van deze plaat: Elegy IV gaat verder waar Elegy II stopte, klinkt niet alleen intenser maar ook nog beter uitgewerkt. Dit is een modern operafragment waarin de hoge vocalen en de diepe (contra)bas elkaar uitstekend vinden en elkaar perfect in evenwicht houden.
Haven is een huzarenstukje waar beide artiesten trots mogen op zijn. Binnen genres die allerminst evident een publiek vinden, vinden ze elkaar als een liefdeskoppel dat van complementariteit zijn grootste troef maakt.
Beluister hieronder het volledige album, dat je hier kan kopen bij Consouling:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten