Toen op een ochtend in juni mijn intussen 13-jarige zoon mij aansprak dat één van de rappers waar hij graag naar luistert, overleden (vermoord eigenlijk) was, kende ik XXXTentacion eigenlijk niet. Het is ook niet zo dat ik meteen zijn oeuvre ben gaan ontdekken. Wel liet mijn zoon me één nummer horen, dat ik overigens niet slecht vond. Verder viel me in wat hij erover vertelde, op dat de man behoorlijk grofgebekt uit de hoek durfde te komen en dat was zeker een deel van de aantrekkingskracht op mijn zoon.
Toen ik vorige week zag dat er nieuw, postuum werk uitkwam van de Amerikaan, ben ik toch maar eens gaan luisteren. De EP Skins klinkt lang niet slecht. De tien songs zijn samen goed voor nog geen twintig minuten en dat betekent dus bondigheid, niet zelden een kwaliteit.
Het inleidende Introduction is leuk, meer niet, maar daarna zitten er toch wel echt goeie songs tussen: Whoa (mind in awe) is niet te opdringerig en is gebouwd rond een leuk elektronisch deuntje, Bad! doet wat denken aan Drake en Staring at the sky weet voorbij de helft steeds meer te boeien. En dan is er die ene song die er vanaf de eerste noten met kop en schouders bovenuit steekt: One minute. De medewerking van Kanye West zal hieraan niet vreemd zijn, alsook die van Travis Barker (Blink-182). Dit nummer "hits you in the face", erger dan de riek uit de traditionele slapstickmop.
Met één song die op zichzelf al de aanschaf rechtvaardigt, enkele best goeie nummers en geen enkel zwak moment, mag XXXTentacion behoorlijk trots zijn, van gene zijde...
Beluister hieronder de volledige EP:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten