11 december 2018
Tropical Fuck Storm
De Australiërs van Tropical Fuck Storm weten hoe ze garage- en bluesrock zo vuil kunnen laten klinken dat het wel lijkt alsof dit album (A laughing death in meatspace) al jaren in de goot lag weg te kwijnen eer iemand het opmerkte. Zo klinkt opener You let my tyres down als een stevigere versie van JM van Strand Of Oaks.
Dat is slechts het begin van een heel interessante plaat. Antimatter animals bevat genoeg details die je uitstekend kan horen als je het volume luid zet om je meerdere luisterbeurten bezig te houden. En wat hou ik van de gierende gitaren in Chameleon paint. Dit lijkt wel een jamsessie van Kyuss en Royal Blood. Frivoler is The future of history, waarin de band me onwillekeurig doet denken aan het Antwerpse Capsule.
De manier waarop de drums Two afternoons vooruitdrijven als een herdershond met ADHD maakt deze song ondanks de drukte toch een geweldige single (gratis tip voor de band!). Er lijkt geen einde aan te komen, de song groeit naar een climax en ik beeld me in hoe alle jongeren voor het podium helemaal wild worden. En daarna volgt de diepe intro van Soft power, waarin het tempo naar beneden gaat en Umpalumpa's in de lyrics opduiken. Ook Shelfish toxin begint atypisch (er klinken zelfs meeuwen en een semi-romantisch deuntje). Halfweg groeit dit nummer uit tot een experimenteel, wat freejazzig huzarenstukje. Het is niet mijn favoriet op deze plaat (geef mij maar liever rechttoe-rechtaan) maar meerdere beluisteringen leren je wel om dit te gaan waarderen.
In de titelsong valt vooral het psychedelisch kantje heel erg op. Afsluiter Rubber bullies werd als single uitgebracht en daar leent het zich goed toe. Er zit een vleugje eighties in maar tegelijk meanderen de gitaren doorheen meerdere decennia.
Het viertal heeft geen schrik om hun nummers wat langer te laten doorgaan en dat siert hen, want hier voegt het vaak toe aan de hevigheid en intensiteit van de plaat. Dat ze al begin mei haar release kende en ik haar nu pas ontdekte, ligt zeker niet aan de kwaliteit. Het is bijna niet te geloven dat dit een debuut betreft. Ik kijk nu alvast uit naar wat er de komende jaren nog mag volgen...
Beluister hieronder het volledige album:
Labels:
2018,
mening,
muziek,
nieuwe release,
spotify
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten