De Limburgse band Astronaute heeft na Petrichor een opvolger in de winkel. Circle laat Myrthe Luyten en haar muzikanten horen in een meer volwassen vorm. De vooruitgang die de groep maakte, levert een album op dat meer bezadigd klinkt en waarop je hoort dat de groepsleden zich bewuster geworden zijn van hun kunnen en van hun beperkingen.
Wat me vooral opvalt, is dat deze plaat vooral als een geheel aanvoelt. De samenhang is groter dan op Petrichor en je kan de rode draden in zang en muziek makkelijker vasthouden. Er is een soort natuurlijk overvloeien van de songs in elkaar en je wordt als luisteraar nergens gebruskeerd. De nuances liggen in de toetsen die aangebracht worden (jazzy in Midnight, ritmisch in Window). Reeds, ook al als single uitgebracht, is voor mij één van de hoogtepunten van deze plaat. En daarna volgt dan de rust van Monument, zalig gewoon...
Circle is een plaat die perfect bij het jaargetijde past, dat is zeker zo, maar zonder moeite ook blijft standhouden onder een brandende zon. Astronaute heeft zichzelf een niveau hoger getild maar blijft, zoals de vader van Icarus, wél ver genoeg van de zon om in alle veiligheid rond te kunnen vliegen en verder te blijven groeien.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten