Beter dan Frits, het hoofdpersonage uit De avonden van Gerard Reve, kan je bij verveling maar je vrienden optrommelen en wat songs inspelen, op een luie en verveelde manier, zo li-fi mogelijk. Het geeft dan niet als je jezelf The Avonden noemt, dat is lekker tongue-in-cheek. Na twee albums in 2016 (God is de liefde en Nachtschade) is er nu een derde plaat, Wat een cirkel is, en ik kan me niet van de indruk afdoen dat mijn voorstelling van hierboven precies is zoals het gegaan is.
Zelden klonk een Nederlands(talig)e band zo rommelig als Pavement en zo lo-fi als de soloplaten van Stephen Malkmus. Je zou bijna geloven dat het hele album in één take opgenomen is. Ook de teksten lijken ter plekke verzonnen, het klinkt als gesprekken tussen licht beschonken, onder invloed van een beetje weed zijnde vrienden. Misschien is er iets mis met me is de steeds wanhopiger wordende gedachte die gevoed wordt door zulke gesprekken wanneer je een klein probleempje met je vriendin bespreekt met je maten en op het einde van de avond heeft het gigantische proporties aangenomen en is de verkoudheid waarover je begon, terminale kanker geworden. Ook songtitels als Ik geloof niet in spoken of Je weet hoe ik denk over dokters laten een band zien die er net als Luc De Vos van Gorky/Gorki in slaagde om alledaagse zin een poëtische wending te geven waardoor ze werken in songs.
Dit is een heerlijk plaatje om 's avonds bij weg te sluimeren, al half in slaap verzonken maar nog nippend aan dat slaapmutsje dat je jezelf na een zware werkdag beloofd had.
Beluister hieronder het volledige album, dat je hier kan kopen op hun Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten