Het (spaarzaam) gebruik van de banjo op het titelloze debuut van Teije En Zijn Meisjesleger brengt de muziek een beetje in de buurt van die van Broeder Dieleman, toevallig de man door wie ik deze plaat leerde kennen. Verder is deze plaat een bevreemdende kruising tussen schlagermuziek voor de hogeropgeleiden, zeemzoete folk en hedendaagse kleinkunst. De plaat laat me vooral in verwarring achter want ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. En toch bevat dit schijfje ingedriënten die het onweerstaanbaar maken en mij telkens tot een beluistering verleiden.
Op het internet, normaal gesproken toch de bron van alle nuttige en (vooral ook) onnutige informatie, valt amper iets te lezen over wie deze Teije is. Het voegt toe aan het raadsel dat deze plaat toch al vormt. Enkel vond ik terug dat hij ook lid/zanger is van The Virgin Army, waarover ik al eens eerder postte.
Ga door, waarin de banjo een mooie rol toebedeeld krijgt, heeft een sterk religieuze inslag hoewel het onderwerp allesbehalve godsdienstig is. Zo gaat mijn moeder naar beneden is een verhaal dat in de beste folktraditie prikkelt. In Hier stopt de tijd klinkt Teije als de heropgestane Thé Lau.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten