Hoeveel albums Bruce Cockburn intussen al gemaakt heeft, weet ik niet (al had ik het makkelijk kunnen opzoeken natuurlijk), maar de Canadees gaat een hele tijd mee. Ook zijn nieuwste, Bone on bone, bulkt weer van de kwaliteit.
Opener States I'm in had op Crossing muddy waters van John Hiatt kunnen staan, enkel het karakteristieke stemgeluid verraadt een andere muzikant. Zowat alle songs op deze plaat zijn doordrenkt van wat gemakshalve onder "rootsmuziek" wordt samengevat en die traditie vindt in Cockburn een liefhebber die met respect en heel veel liefde, maar ook vakmanschap zijn eigen weg zoekt. Verrassen doet hij daarbij zelden nog. Toch is deze plaat meer dan de moeite waard. Of hij nu in het Frans zingt (Mon chemin), tussen de noten door slentert (Looking and waiting) of de kadans van de Jesus train volgt, telkens doet hij dat met zoveel klasse dat je als luisteraar enkel maar kan achterover leunen en genieten.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten