Hoe de laatste noten heel, heel langzaam wegsterven om nog een halve minuut plaats te maken voor zacht geknisper, definieert heel treffend hoe de muziek van Yadayn op zijn nieuwe, derde plaat Adem het omhullen is van de stilte en de rust. Het lijken niet zo zeer de noten die ertoe doen (al doen ze dat uiteraard wél), maar vooral wat er tussen valt, wat omarmd wordt, hoe de lucht gevat wordt door muziek die het volume ervan bepaalt.
In 2014 werd ik al aangenaam verrast door zijn debuut Vloed, waarover je hier kan lezen. Vreemd genoeg ontsnapte opvolger Pendel aan mijn aandacht. Gelukkig is er nu de derde plaat en daarop valt op dat Gowaart van den Bossche, de man achter het project, wat hij al in 2014 deed, verder verfijnde. Hij durft nu zelfs nog meer dan toen de tijd te nemen om songs helemaal hun eigen verhaal te laten vertellen, zoals in Tijd, dat exact één kwartier van de onze vraagt. En er is ook plaats voor stemmen, al zijn ze fluisterend in Ruimte. Zangeres Eveline De Reu raakt met haar stembanden de muziek zachtjes strelend aan, als om de song niet te verstoren.
De zes songs haken in elkaar als een Siamese zesling. Het geheel is hier duidelijk meer dan de som van de afzonderlijke delen. Yadayn roept een wereld op die of niet meer bestaat (en zijn wortels in een mythisch middeleeuws universum lijkt te hebben) of nog niet bestaat (en een soort post-apocalyptische wereld vormt waarin de mens niet langer schade kan berokkenen en de natuur in een ultieme poging tot homeostase de touwtjes terug in handen heeft genomen).
Beluister hieronder het volledige album, dat je op de Bandcamp-pagina kan bestellen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten