1971, het jaar waarin ik geboren werd, was ook het geboortejaar van de band Neu!, het duo Klaus Dinger en (de in 2008 overleden) Michael Rother, die kort tevoren uit Kraftwerk waren gestapt. Wat weinigen toen wisten (en ik als boreling al zeker niet), was dat de drie albums die ze zouden uitbrengen een grote impact zouden hebben. Samen met onder meer Can wordt Neu! vandaag beschouwd als één van de grondleggers van krautrock. Deze in oorsprong typisch Duitse muziekbeweging is geëvolueerd naar, zo je wil, een subgenre binnen post-rock.
Met het titelloze debuutalbum uit 1972 zetten ze meteen een standaard, al wordt Neu '75 vrij algemeen als hun meesterwerk beschouwd. Hoe divers de band wel is, kan je echter ook al op deze eersteling horen. Im glück is helemaal doordrenkt van wat we later zijn gaan kennen als ambient en is zeker een song die Brian Eno moet geïnspireerd hebben. Negativland klinkt dan weer bijzonder opwindend, lijkt wel live gespeeld te worden en wordt gekenmerkt door een bas die bij Joy Division lijkt weggelopen. Opener Hallogallo is zowat wat je hoort in je hoofd als iemand het heeft over post-rock maar Lieber honig is een smachtende, trage song waarin de zang amper begrijpbaar is, de klanken met moeite uitgebracht worden en je een heel vervreemdende ervaring krijgt.
Terecht wordt Neu! nog steeds geroemd als een invloedrijke band wier invloed op de popmuziek reikt van David Bowie tot Radiohead en vast nog een heel stuk verder...
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten