Ik ben heel blij dat Fleet Foxes voor Shore besloot (deels) terug te keren naar de sound van hun titelloze debuutalbum en de EP Sun giant. Ook op deze vierde studioplaat klinkt het vijftal uit Seattle als The Beach Boys op een puur folkdieet, zij het dat de ontdekking van electronica die zo opvallend was op Crack-up nog wat nazindert. Daarmee is deze plaat een mooie synthese van wat het quintet zo goed kan.
Featherweight, met kop en schouders nog boven de nochtans al mooie nummers uitstekend, is exact het soort song waarvoor we ooit vielen voor de Amerikanen. De harmonieuze samenzang voelt als een sneeuwtapijt op een solide ondergrond. Er wordt op gitaren getokkeld, mooie muzikale details worden uitgestrooid en de zang zuigt de luisteraar helemaal in de wereld die opgeroepen wordt. Ook Young man's game is erg radiovriendelijk en zou een mooie herfsthit vormen.
Wanneer de band de rust opzoekt, zoals in het afsluitende titelnummer of It's not my season laten ze de kracht van hun songschrijverij voor zich spreken. Tierlantijntjes behoeven deze folkies niet en net die eenvoud maakt hun albums zo wonderschoon.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten