De muziek van Sufjan Stevens is niet voor één gat te vangen. Hij maakte al prachtige albums, weirde albums, meezingbare albums, uit de band springende kerstalbums,... en afgaande op de concertreviews die ik al las op Indiestyle, zijn ze shows vaak over the top, extravagant in het kwadraat maar tegelijk van een bijzonder hoge kwaliteit. Zelf zou ik me zeker geen kenner van zijn output durven noemen, al heb ik al van menige plaat van de man uit Detroit genoten. Met grote stelligheid wil ik desondanks wel verkondigen dat The ascension één van zijn beste albums is.
De voorbije dagen hoorde ik Video game al een paar keer voorbijkomen de zeldzame keren dat ik tegenwoordig nog naar de radio luister en hoewel ik door de titel meteen aan Lana Del Rey moet denken, is deze song natuurlijk helemaal anders. Hij drijft op een nadrukkelijk aanwezige percussie en synthesizers die een plastieken popwereld oproepen maar toch veel meer diepgang vertonen. Ook tekstueel is het een interessante song die gaat over hoe Sufjan zich geen labels wil laten opplakken, geen verwachtingen wil inlossen als een inkleurplaat.
Deze hele plaat verlaat het inhoudelijke terrein waarop hij zich voorheen altijd bewoog. Als grote fan voor een bigger than life Amerika dat ondanks (en mét) zijn clichés en groteske uitspattingen toch omarmd werd, blijken de vier jaar Trump dat beeld grondig dooreen geschud te hebben en tot ontgoocheling geleid te hebben. Amerika is zelfs voor deze (voormalige) door dik en dun verdediger niet langer een gidsland. Make me an offer I cannot refuse is een electronicapareltje waarin hij de toon zet voor deze plaat. Lamentations trekt zelfs ten volle de dancekaart en Ursa major gaat voor bevreemdende sound zoals je die van Arca zou verwachten wanneer die even de experimenteerknop uitzet en kiest voor minder grote extremen. Death star grijpt terug naar het geluid van de vroege Depeche Mode terwijl de titelsong net veel ingetogener klinkt en dichter bij zijn folkgeluid aanschurkt.
Afgesloten wordt er met het meer dan twaalf minuten durende America, dat van al die tijd gebruik maakt om verschillende stijlen nog eens uit de kast te halen en daarmee te komen tot een soort synthese van de plaat.
Beluister hieronder het volledige album, dat je hier kan kopen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten