Ik geloof niet dat Suuns al een "gewone" plaat heeft uitgebracht: telkens opnieuw maken ze verrassende muziek, met een twist die je amper elders vindt en met invloeden die buiten het rijtje van doorgaans geciteerde voorbeelden vallen. Dat is niet anders op Felt, hun vierde album (als we hun samenwerking met Jerusalem In My Heart niet meetellen).
Er zit een vleugje Midden-Oosten in Look no further, een saxofoon botst tegen een post-new wave ritmepatroon in X-ALT, Make it real is Morphine zonder hun vertrouwde instrumentarium en Peace and love klinkt een beetje als One day van Asaf Avidan, maar dan wel als die drugs genomen heeft en hij tijdens de song steeds meer in trance geraakt.
Felt is een plaat zoals je er maar weinig zult horen dit jaar. Waar After the fall elementen uit dance-genres vertraagt om een bevreemdende sfeer te creëren, is Moonbeams een aanslag op de oren, zoveel ruis dat je als luisteraar moeite moet doen om de melodie te ontwaren. Het repetitieve van Daydream kan al eens iemand op de zenuwen beginnen werken, en net dan verzacht de song (een beetje). Suuns lijkt niet te kunnen kiezen tussen alle genres, of beter nog: ze WILLEN niet kiezen. En dus maakten ze alweer een plaat die in zijn geheel amper ergens mee te vergelijken valt maar wel een gooi doet (nu al, we zijn pas maart!) naar allerhande toonaangevende eindejaarslijstjes.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten