Vorig jaar maakte Phil Everum alias Mount Eerie met A crow looked at me één van de twintig mooiste platen van het jaar, over het verlies van zijn vrouw die aan kanker overleed. Bijna een jaar later verschijnt er al een vervolg: Now only. Amper 6 nummers vullen hier drie kwartier en de rouw is nog steeds aanwezig, maar wordt dit keer met wat meer afstand bezongen waardoor het allemaal wat minder pijnlijk aanvoelt en je als luisteraar minder het gevoel krijgt als een voyeur door het raam te staan binnenkijken.
De ritmewijziging in openingssong Tintin in Tibet laat al voelen dat er ruimte gekomen is voor meer dan alleen verdriet. De herinneringen klinken soms pijnlijk, soms troostend, net zoals herinneringen bij rouwenden altijd beide kanten in zich dragen en die ook altijd door elkaar heen lopen. Ook met de distortion in de intro van Distortion maakt Everum duidelijk dat dit een ander soort plaat geworden is, al grijpt de song nadien even nadrukkelijk terug op het singer-songwriteridioom. Halfweg Now only krijgt de song ademruimte dankzij de drums.
Het hoogtepunt van de plaat vormt voor mij het bijna tien minuten durende Two paintings by Nikolai Astrup, een schilder die ook jong stierf, zo leert Phil Everum ons. De Noor Nikolai Astrup levert hem zo de inspiratie om te leven en geen tijd te verdoen maar de kunstwerken die je wil maken, af te werken vooraleer de dood toeslaat.
Ik ben nog in dubio of ik dit album dan wel het vorige het beste vind, maar geleidelijk begin ik te beseffen dat ze misschien twee zijden zijn van één groot kunstwerk dat Mount Eerie aan zijn overleden vrouw opdraagt en dat je het ene album niet zonder het andere ten volle kan waarderen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten