Pieter-Jan De Smet werd als jonge gast binnengehaald als dé toekomst van de Belgische alternatieve scène en kreeg zelfs vrijwel meteen steun van bluesgrootheid Roland die hem onder zijn vleugels nam. Samen met Geoffrey Burton richtte hij PJDS op, een band waarmee hij nu zijn vijfde album (als we de compilatieplaat Away from God and far away from the action niet meerekenen) uitbrengt. Dat gebeurt overigens meer dan 10 jaar na de vorige. In de tussentijd heeft Pieter-Jan De Smet vooral als acteur gewerkt (wat hij ook voorheen al deed, tot zelfs in het VTM-programma De kotmadam toe) en voor theater muziek geschreven.
Siren, die nieuwe plaat, begint met het lichtjes aan Talking Heads refererende Imitation of a planet (Mishima), een song die je meteen weer voor PJDS wint. Het zal ook één van de hoogtepunten van het album blijken. Verder gaat de band op zoek naar diversiteit in de muziek, variatie door het gebruik van vaak subtiele details die de klankkleur verrijken (zoals de toetsen die enkele instrumenten aan het zich herhalend percussiepatroon toevoegen in Separate ways) en een solide sound om op terug te vallen. Dat levert af en toe rustige, schitterende pareltjes af die nauwelijks iets missen (tenzij misschien de hitpotentie die August wél had), zoals Seasons. Op andere momenten zit het tempo er wat meer in: Midnight of the mind hanteert daarbij jazzelementen en klinkt springerig, Clean clothes is een popkleinood waarin de bas de hoofdrol speelt vanaf een plekje achteraan het podium.
PJDS klinkt niet opdringerig, maakt in se rustige muziek, etaleert wel grote muzikale beheersing maar weet helaas aan iets te weinig songs dat ene sprankeltje toe te voegen waardoor je onweerstaanbaar valt voor hun muziek.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten