In 2018 heb ik een nieuw project op deze blog. En om dat te kaderen, ga ik eerst wat achtergrond schetsen.
Vroeger maakte ik compilatiecassettes voor meisjes waar ik een oogje op had, die soms mijn lief waren of soms niet (maar waarvan ik het wel wou). In alle bescheidenheid durf ik te zeggen dat ik er goed in was om op basis van wat ik wist dat ze graag hoorden, nét die songs toe te voegen die ze niet kenden maar die ze toch leuk zouden vinden. Voor Elke maakte ik helemaal in het begin dat we samen waren, ook eens een compilatie-cd (de tijd van de cassettes was in 2010 namelijk al lang voorbij en dus brandde ik een cd-tje). Helaas had ik me deze keer vergist: ik had er vooral dingen op gezet waarvan ik hoopte dat zij ze ook mooi zou vinden, maar iets te vaak waren het songs die toch niet echt haar ding waren. Sindsdien waagde ik me daar niet meer aan.
Maar telkens een verhaal opdook waarin ik een cassette gemaakt had voor iemand, stak het blijkbaar bij Elke want ze begon me toch af en toe door te steken dat ik dat nooit voor haar deed.
Dus dit jaar zet ik dat (eindelijk) recht. Elke maand zoek ik twintig songs bij elkaar die allemaal samen één geweldig grote Spotify-lijst gaan vormen, een compilatie-cassette in een modern medium. En misschien gaat ze daarmee eindelijk nog eens haar Spotify-account gebruiken ook...
Dit is de eerste selectie, waarin ik vooral nostalgie de boventoon laat voeren.
- Don't fear the reaper - Blue Öyster Cult: als je wil weten waarom Elke en ik al zoveel plezier beleefden aan dit liedje (naast het feit dat het best een goed nummer is), check dan zeker onderstaande clip waarin ze zelf een parodiërende mini-documentaire gemaakt hebben over het ontstaan van de song (en toen liep er iets mis)
- Eye in the sky - The Alan Parsons Project: zelf kende ik eigenlijk alleen maar echt Don't answer me, maar Elke is sowieso beter op de hoogte van dit soort muziek en zij vindt dit een heel mooi nummer
- What can I say - Boz Scaggs: op aanraden van Humo (ze publiceerden ooit een lijstje met albums uit de jaren zeventig die je zeker in huis moest hebben) kocht ik ooit Silk degrees. Ik was verbaasd te ontdekken dat ik het openingsnummer eigenlijk kende van op de radio, en ik smokkel het graag in dit lijstje omdat ik denk dat Elke dit soort soulvolle liedjes wel weet te waarderen
- I am... I said - Neil Diamond: als er één artiest is wiens mierzoete stem en arrangementen Elke verwonderen dat ik ze soms toch verdraag, is het wel Neil Diamond. Hij maakte ooit met Rick Rubin een plaat in de traditie van diens American recordings-werk met Johnny Cash, waardoor ik zijn songschrijverschap wel weet te waarderen. En dit is gewoon een klassiek topnummer
- Cat's in the cradle - Harry Chapin: deze song kende ik vooral van de cover (zo blijkt) door Ugly Kid Joe in de nasleep van de grunge-hype, maar dit is dus het origineel door Harry Chapin
- Tuff enuff - The Fabulous Thunderbirds: alweer een liedje dat ik er tussen smokkel, omdat het zo lekker aanstekelijk is
- Hotel California - Eagles: sinds oudejaarsdag heeft deze song geen geheimen meer voor ons, nadat we ons verdiepten in de betekenis (eerst van het woord "colitas", daarna gewoon in de hele song)
- Running on empty - Jackson Browne: Jackson Browne kwam vroeger nogal eens voor op mijn cassettebandjes die ik maakte, met het nummer I'm alive van het gelijknamige album, over het verder gaan met het leven na een breuk en hoe moeilijk dat is. Voor Elke kies ik echter voor Running on empty, over ouder worden en terugkijken, vreemd genoeg één van zijn oudere songs
- Valerie - Steve Winwood: nog een absolute klassieker
- Little things in life - Green On Red: Green On Red leerde ik zelf kennen dankzij hun album This time around en ik vond ze bij momenten heel erg klinken als The Rolling Stones. Toen ik me meer verdiepte in hun muziek, ontdekte ik dat ze veelzijdiger waren dan enkel dat en dit nummer vind ik echt prachtig en schenk ik met plezier aan mijn lief. En als ze ook op zoek gaat naar meer van hen, dat ze dan ook maar meteen het solowerk van hun ex-frontman (de band bestaat niet meer) Chuck Prophet onder de loep neemt. Ik heb een paar platen van die man... Trouwens, ook een ander lid, Chris Cacavas, maakt soloplaten.
- You're gonna miss me - Dough Sahm and Sons: Where the pyramid meets the eye is een heel interessant tribute-album voor Roky Erickson, van The 13th Floor Elevators. R.E.M. covert er I walked like a zombie op, dat toen vaak op Studio Brussel gedraaid werd (maar niet op Spotify staat). Er staan nog wel meer goeie covers op en ik koos voor deze
- Eye - Thin White Rope: een band die jammer genoeg amper iemand kent, is Thin White Rope. Ik leerde ze kennen door hun bijdrage op een compilatie-album van het Studio Brussel-programma Update, gepresenteerd door Chantal Pattyn. Ze maakten in de studio spontaan een song over de gespen op de schoenen van de presentatrice en ze namen daarmee niet alleen Chantal voor zich in. Hun hele discografie is het uitzoeken meer dan waard
- Head on - The Jesus And Mary Chain: mijn eerste kennismaking met deze song was een cover door Pixies op Trompe le monde en zo ontdekte ik The Jesus And Mary Chain, van wie hun Sometimes always (op het album Stoned and dethroned) mij tekstueel altijd heel erg geïntrigeerd heeft, door die arrogantie die erin doorklinkt ("ik wist wel dat je me terug zou willen, schat...") Ik ben zeker dat Elke die song niet sympathiek gaat vinden, dus kies ik toch maar veilig voor dit hier
- The killing moon - Echo And The Bunnymen: we zijn intussen aanbeland bij de eighties, het favoriete muzikale tijdperk van mijn lief, en dit zal ze zeker leuk vinden om nog eens terug te horen
- Slow emotion replay - The The: al in de jaren tachtig was The The interessante muziek aan het maken, maar het grootste succes kenden ze in 1993 met de plaat Dusk waar deze prachtsingle uit getrokken werd. Ook de moeite waard waren Hanky panky, waarop ze allemaal songs van Hank Williams onder handen namen en het donkere album NakedSelf uit 2000
- Life in Tokyo - Japan: ikzelf ben al heel lang weg van de platen die David Sylvian maakt. Ik leerde hem kennen via de (veel oudere) broer van een ex-lief, toen Sylvian samenwerkte met Robert Fripp (van King Crimson). Natuurlijk kende hij zijn eerste successen met deze band uit de jaren tachtig en laat dat nu net meer het era zijn dat Elke zo goed kent...
- She blinded me with science - Thomas Dolby: grappige song die dus niet mocht ontbreken in deze compilatie
- Doctor! Doctor! - Thompson Twins: als we een kwisje doen met ons tweeën (één van ons speelt muziek en de ander moet zo rap mogelijk raden welk liedje het is en door wie), dan passeren Thompson Twins al eens met Lay your hands on me maar deze is ook wel leuk...
- Life in one day - Howard Jones: ik denk dat dit één van de eerste singletjes is die ik ooit als kind kocht (of kreeg van mijn tante, die af en toe met mijn broer en mij naar de platenwinkel ging en we mochten dan elk een singletje uitkiezen), dat is meteen de reden waarom ik dit verkoos boven het bekendere What is love? (en ook wel omdat dit eigenlijk een minder klef nummer is)
- The riddle - Nik Kershaw: afsluiten doe ik dit eerste deel met Nik Kershaw en The riddle want het is nog een beetje een raadsel wat ik volgende maand uit mijn hoed ga toveren hé...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten