Dat Joy Division nog steeds een grote invloed blijft op vele bands, valt niet te loochenen. En telkens een band als -zeg maar- Editors de bombast laat groeien, staat er wel ergens een groep op die terugkeert naar de haast rauwe sound van Ian Curtis en zijn muzikale maten. Nieuw in dat rijtje is Shame, een Zuid-Londens vijftal met -getuige hun website- een groot gevoel voor humor. Dat mag ook blijken uit de hoes van hun album Songs of praise, dat op een grappige manier verwijst naar het legendarische Pet sounds van The Beach Boys.
De plaat begint met het rammelende, aan Sonic Youth enigszins schatplichtige Dust on trial. Daarna blijft het kwintet zwaar leunen op de gitaren die stuiteren als Tijgetje, rammelen als nauwelijks gestemde instrumenten van Pavement en rondhossen als fans van Metallica in de moshpit. Gloomy klinkt het eigenlijk voor wie goed naar de lyrics luistert van One rizla. The lick doet ons met het parlando wat denken aan Popular van Nada Surf. De award voor grappigste quote van het jaar gaat voorlopig (we zijn uiteindelijk nog geen halve maand ver) naar "I love you better when you're not around" uit Tasteless. Hoewel het tempo nooit echt zakt, wordt nog even extra gas gegeven op Lampoon, dat live ongetwijfeld tot een pogofeestje leidt. Het langste (en rustigste) nummer wordt opgespaard tot afsluiter. Angie verschilt danig van haar naamgenote bij The Rolling Stones doch kan zeker en vast ook op mijn goedkeuring rekenen.
Songs of praise is een plaat om te koesteren voor wie van gitaren houdt, voor wie zwart als zijn lievelingskleur heeft en voor wie elke Joy Division-kloon al heeft zien afglijden richting bombast of pop (beide kunnen gebeuren). Of Shame datzelfde pad opgaat in de toekomst, weet alleen Madame Soleil. Ik gun hen alvast het voordeel van de twijfel wat dat betreft. En deze plaat? Daarover heb ik géén twijfels.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten