Ben je als muzikant iets met een achtergrond als architect? Het lijkt misschien niet uit te maken, maar een man voor wie het dat wél doet, is Jason Van Gulick. Deze drummer zoekt al meer dan een decennium de grenzen op van zijn instrument door het in confrontatie te laten gaan met de akoestische eigenschappen van ruimten. Hij werkte samen met Carla Bozulich, N.U. Unruh (Einstürzende Neubauten), Stephen O'Malley (Sun O)))),... en dichter bij huis CHVE en Wolvennest.
Nu heeft hij een solo-album uit: Concrete. Vanzelfsprekend eist de percussie daarop de hoofdrol op. Het resultaat is een verzameling van vijf songs die gedrenkt zijn in donkere ambient en drone. Luister maar eens naar hoe Concrete 2 start, rollende donder die overgaat in tribale ritmes, gortdroog zonder enige andere muzikale begeleiding, om te eindigen als een binnenrijdende stoomlocomotief. Het korte Concrete 3 klinkt dan weer als ruis, alsof een stofzuiger in een belendende kamer alle ander omgevingsgeluid overstemt.
Met Concrete 4 wanen we ons in een ondergrondse tunnel met heel wat tumult op de achtergrond, waarin plots een percussionist opduikt. Het is een vreemd en minstens even bevreemdend gevoel. In de afsluiter gaan scherpe geluiden de confrontatie aan met de drum die afgemeten het ritme aangeeft.
En dan had ik dus nog niets verteld over de opener, Concrete 1, die zindert vanaf de eerste noten
Het mag duidelijk zijn: Concrete is een album dat je aan de grond nagelt van verbijstering. De percussionist Jason Van Gulick is erin geslaagd in zijn eentje een genre te herdefiniëren en te herschapen tot een percussieparadijs. Hij neemt je als luisteraar bij de hand om die wereld te betreden en wanneer hij gaandeweg je hand loslaat, volg je hem gedwee door het fascinerende bos vol geluiden waarin hij zijn schepping heeft verricht.
Je kan het album hier kopen bij Consouling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten