Unsane

De New Yorkse band Unsane heeft een nieuw album uit, Wreck. De hoes maakt al enigszins duidelijk wat u mag verwachten. Deze groep maakt noise rock zonder compromissen, en klinkt daardoor ook anno 2012 nog steeds erg relevant. Het commerciële succes dat een groep als Helmet te beurt viel, is voor hen uitgebleven, al hoeven we daar misschien niet om te treuren als we zien hoe trouw de groep blijft aan haar eigen muzikale missie.

Unsane koppelt melodie aan gitaargeweld, volume en snelheid. Daarin doen ze een beetje aan Nirvana denken, dat de wereld toonde dat die combinatie absoluut mogelijk is. Het melodieuze karakter komt het sterkst naar voren in Stuck (het rustigste nummer van de hele plaat) en No chance (dat zelfs een bluesharmonica herbergt), maar ook in het van een demonische lach vervulde Ha ha ha.
Al met opener Rat maken de Amerikanen duidelijk dat deze plaat een ware mokerslag wordt. De geschreeuwde zang van Chris Spencer, de oerendharde riffs en de gegeselde drums laten hen klinken als Foetus (drummer Vinnie Signorelli speelde vroeger nog bij die band), Sick Of It All en Helmet. Decay zet die lijn gewoon verder. Ook Pigeon en Metropolis (het had een nummer van Channel Zero uit hun hoogdagen kunnen zijn) denderen aan sneltreinvaart voorbij. Ghost drijft volledig op een eenvoudige, maar hoogst aanstekelijke riff en al kunnen we niet goed verstaan we wat niet mogen doen van Spencer in Don't, we zijn meteen bereid te beloven om "het" (wat dat dus ook moge zijn) nooit meer te doen... Roach is het wat teleurstellende, rechttoe-rechtaan metalnummer dat de enige smet op het blazoen van dit album mag heten, al vergeten en vergeven we met graagte dankzij afsluiter Ha ha ha, dat alles in zich draagt om een anthem te worden voor Unsanefans aller landen. Chris Spencer klinkt al even duivels in zijn lach als Henry Rollins wanneer die zich in Liar verkneukelt in de naïviteit van zijn slachtoffer, die zijn excuses als zoete broodjes slikte en zo alweer in zijn val trapt. Muzikaal is het ook een hoogtepunt, met een openingsriff die iedereen meteen zal willen naspelen op zijn gitaar, en die blijft draven doorheen het hele nummer.
Unsane mag dan al sinds 1989 platen uitbrengen, gedateerd klinken ze allerminst. Het respect dat ze van hun trouwe fans blijven krijgen, is meer dan verdiend, en bredere aandacht zou hen te beurt mogen vallen.
De band treedt op 7 juli op in de Vooruit in Gent, met New Bleeders en Big Business in het voorprogramma. Het is al hun zesde optreden voor Democrazy (eerder al in '92, '93, '94, '95 en '98), en we voorspellen dat wie er bij zal zijn, er nog lang over zal napraten...