Soldiering on verdient uw volle aandacht. Deze opener van de nieuwe plaat, Rifles and rosary beads, van Mary Gauthier, is een krachtig pleidooi tegen oorlog én een eerbetoon aan de soldaten. Alle elf songs op dit album zijn overigens geschreven samen met veteranen van het Amerikaans leger en hun familie.
Waar de Amerikaanse zangeres in haar vorige tien platen vooral heel openhartig was over zichzelf, plaatst ze dus deze keer anderen in het spotlicht. Dat doet ze met zorg en mededogen en vooral met heel mooie melodieën. The war after the war is gedrapeerd over een rustig maar volhardend drumritme, ik laat me met plezier drijven op Bullet holes in the sky en de zachte country-toets in Iraq werkt zalvend ondanks de pijn die in de tekst zo voelbaar is. De mondharmonica in Still on the ride geeft de song een Dylanesque gevoel mee. Zelfs zijn vroegere begeleidingsband, The Band, hoor je doorheen dit nummer.
De warme en doorleefde stem van Gauthier, een vrouw die een leven waar je niet jaloers op hoeft te zijn achter de rug heeft, maakt van deze plaat nog meer het eerbetoon dat het hele project Songwritingwith:soldiers uitstraalt. Oorlog is inderdaad verschrikkelijk en degenen die hem (op de grond, in de lucht of op zee) voeren, zijn evenzeer slachtoffer van hen om wie de oorlogen gevoerd worden. Al zitten er onder de soldaten zeker rotte appels, een project én een album als dit maken duidelijk dat soldaten uiteindelijk ook maar mensen zijn die gekwetst zijn en worden, en hun families doorstaan angsten die we liever niet willen weten. Het is goed dat iemand ons af en toe dat menselijk aspect duidelijk maakt en als dat bovendien zo mooi gebeurt als op Rifles and rosary beads worden we daar allemaal beter van.
Beluister het volledige album hieronder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten