Ik heb goede herinneren aan een concert dat The Posies ooit gaven in de AB Club, nog voordat ik deze blog startte, waar ze hun afscheidstournee hielden. Later zouden ze nog wel terugkeren (en ik zou hen in 2015 live zien in Nijdrop) maar toen leek het echt het einde van deze fantastische band. Jon Auer en Ken Stringfellow waren allebei compleet dronken, kwamen eindeloos terug voor bisnummers en gingen op het einde, toen de roadies al een deel van het podium afbraken, zelfs in het publiek nog enkele verzoeknummers spelen.
Diezelfde Ken Stringfellow maakt deel uit van Hawk, de groep die David Hawkins rond zich verzamelde met nog wel meer goed volk zoals drummer Pete Thomas (Elvis Costello, Elliott Smith) en keyboardspeler Morgan Fisher (Queen, Mott The Hoople). Die samenwerking is al enkele jaren oud en leverde meerdere album op en nu is er dus Fly.
De sound van groepen als The Posies en (de vroege) R.E.M. hoor je duidelijk terugkeren op deze plaat, waarvan het spelplezier afspat. Fijne harmonieën, luchtige indiepopsongs en zelfs de onbekommerdheid die ik begin jaren negentig in mijn eerste jaren aan de universiteit ervoor, tekenen allemaal present. Soms wordt er zelfs eens teruggegrepen naar een iets meer eighties sound (She's an angel en het wel erg aan The Cure schatplichtige You are the one I want). Er zit wat bluesrock in Truth to power maar het meest hou ik van die R.E.M.- en Posiesachtige songs als This is it en I believe in you.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten